6-siwan-swieto-tygodni-szawuot-52prawdy-pl

6 Siwan- Święto Tygodni (Szawuot)

SZAWUOT

Pan Bóg pragnie aby Jego stworzenia żyły z Nim w harmonii. Tak, jak było w ogrodzie Eden. Grzech nieposłuszeństwa zniszczył jednak ten kontakt. Bóg pamięta o ludziach i uczynił wszystko, aby mogli ponownie wrócić do takiej społeczności. Między innymi zostało to obrazowo pokazane w świętach. W tym artykule zwrócimy uwagę na jedno z trzech świąt pielgrzymich – Święto Tygodni: „będziesz obchodził Święto Tygodni na cześć Pana, Boga twego, z dobrowolnymi szczodrymi darami, jakie dawać będziesz odpowiednio do tego, jak pobłogosławił ci Pan, Bóg twój” 5Moj.16:10.

Święto to występuje pod różnymi nazwami, po hebrajsku to Szawuot. Inna nazwa to Święto Żniw lub  Święto Żniwa: „I Święta Żniw, pierwszych plonów prac twoich, z tego, coś wysiał na polu. I Święta Zbiorów z końcem roku, gdy zbierzesz plony twoje z pola” 2Moj.23:16, oraz Dzień Pierwocin: „A w dniu pierwszych zbiorów, gdy będziecie składać Panu nową ofiarę z pokarmów, w wasze Święto Tygodnia, będziecie mieli uroczyście ogłoszone święto i nie będziecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy” 4Moj.28:26. W erze chrześcijańskiej to Pięćdziesiątnica.

ŚWIĘTO LICZENIA I OCZEKIWANIA

Było to pod pewnym względem wyjątkowe święto, ponieważ aby je obchodzić (czyli spotkać się ze swoim Stwórcą) należało dokonać pewnych obliczeń. Jest w tym zawarta bardzo ważna lekcja związana z początkiem liczenia, okresem oczekiwania oraz spotkaniem. Święto to wymagało więc pewnej wiedzy oraz czuwania. 

Wytyczne tego święta opisane są w 3Moj.23:15-17: „Od następnego dnia po sabacie, kiedyście przynieśli snop dla dokonania obrzędu potrząsania, odliczycie sobie pełnych siedem tygodni. Aż do następnego dnia po siódmym sabacie odliczycie pięćdziesiąt dni i wtedy złożycie nową ofiarę z pokarmów dla Pana. Ze swoich siedzib przyniesiecie na obrzęd potrząsania po dwa chleby, każdy z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki. Będą one upieczone na kwasie jako pierwociny dla Pana.”

Początek liczenia to według wersetu 15 dzień przynoszenia snopa jęczmiennego celem dokonania obrzędu potrząsania przez kapłana. Z kolei werset 11 mówi, kiedy to miało mieć miejsce – „następnego dnia po sabacie”. Wcześniejsze wersety opisują święto Paschy 14 nisan oraz święto Przaśników, które trwało 7 dni i rozpoczynało się dniem świątecznym (15 nisan), czyli sabatem. Dopiero następnego dnia był dzień potrząsania snopem (16 nisan). To dzień, od którego należało odliczyć 7 pełnych tygodni i następnego, 50-tego dnia obchodzić święto SZAWUOT.

POCZĄTEK ŻNIW JĘCZMIENNYCH

Izraelici nie mogli rozpocząć żniw bez przyniesienia snopa pierwocin. Był to początek żniw jęczmiennych. Był to bardzo radosny dzień: „I będziesz obchodził Święto Tygodni na cześć Pana, Boga twego, z dobrowolnymi szczodrymi darami, jakie dawać będziesz odpowiednio do tego, jak pobłogosławił ci Pan, Bóg twój.  W miejscu, które wybierze Pan, twój Bóg, na mieszkanie dla swego imienia, będziesz się weselił przed Panem, Bogiem twoim, ty i twój syn, i twoja córka, i twój sługa, i twoja służebnica oraz Lewita, który mieszka w twoich bramach, i obcy przybysz, i sierota, i wdowa, którzy są pośród was” 5Moj.16:10-11.

Według tradycji żydowskiej Święto Tygodni nakłada się na pewne wydarzenie w dziejach Izraela, a mianowicie otrzymanie Prawa przy górze Synaj. Wydarzenie to miało miejsce 50 dni po wyjściu z niewoli egipskiej. Bóg zawiera z Izraelem przymierze, które miało przynieść w przyszłości szczególne błogosławieństwo: „a teraz, jeżeli pilnie słuchać będziecie głosu mojego i przestrzegać mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów, bo moja jest cała ziemia. A wy będziecie mi królestwem kapłańskim i narodem świętym. Takie są słowa, które powiesz synom izraelskim” 2Moj.19:5-6.

Więcej o żniwie jęczmiennym przeczytasz w artykule:

#43a Dwa Żniwa: Żniwo Jęczmienia

ZNACZENIE ŚWIĘTA TYGODNI

Liczenie dni ukazuje związek Paschy z Pięćdziesiątnicą. Literalnie 16 nisan odbywało się święto pierwocin żniwa jęczmiennego. Po 50 dniach następuje kolejne wydarzenie. To koniec żniw jęczmiennych i początek żniw pszenicznych. Przynoszono wówczas w darze 2 chleby upieczone na zakwasie ze snopów pszenicy. Kapłan dokonywał potrząsania przed Bogiem: „Ze swoich siedzib przyniesiecie na obrzęd potrząsania po dwa chleby, każdy z dwóch dziesiątych efy przedniej mąki. Będą one upieczone na kwasie jako pierwociny dla Pana.” 3Moj.23:17.

Izraelici dziękowali za początek żniw, licząc w ten sposób na dalsze błogosławieństwo. Tego samego dnia 16 nisan na początku naszej ery Bóg wskrzesił Pana Jezusa. Został podniesiony i wywyższony jako pierwszy owoc. Pokonał śmierć i dał taką nadzieję dla wszystkich naśladowców: „wiedząc, że Ten, który wzbudził Pana Jezusa, także i nas z Jezusem wzbudził i razem z wami przed sobą stawi.” (2 Kor. 4:14) „A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie. Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia” 1Kor.15:20-23.

Żydzi wierni prawu Mojżeszowemu spotykają się w Święto Tygodni w Jerozolimie. „A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu.” Dz.Ap.2:1. Dokładnie 50 dnia po zmartwychwstaniu Jezusa uczniowie zostają napełnieni Duchem Świętym. „I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał” Dz.Ap.2:2-4. Bóg zawiera z nimi przymierze ofiary.

Więcej o wylaniu Ducha Świętego przeczytasz w artykule:

#115 Dzień wylania Ducha Świętego

DWA CHLEBY

Apostoł Piotr w 1Piotr.2:9 nazywa tę klasę Królewskim Kapłaństwem: „Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości.” Klasa ta była pokazana w dwóch chlebach upieczonych na zakwasie – to naśladowcy Jezusa z Żydów i z pogan[1].

„Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową. (…) On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka  i pojednać obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, zniweczywszy na nim nieprzyjaźń; i przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko. Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu” Ef.2:13,15-18. Wszyscy byli grzesznymi ludźmi, co pokazane jest w zakwasie. To nie przypadek, że Duch Święty został zesłany w tym właśnie czasie. Miało to uzmysłowić wszystkim, że wieloletnie oczekiwanie przyniesie błogosławieństwo. Rozpoczął się nowy okres „żniwa pszenicznego”.

CO MAMY CZYNIĆ?

Z tym pytaniem zwrócili się Żydzi do Apostoła Piotra, który przemawiał w czasie świąt. Odpowiedź była następująca. „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła”  Dz.Ap.2:38-39.

Ale czy błogosławieństwo miało dotyczyć tylko wybranej klasy, Kościoła? Przecież Jezus umarł, dając okup w Adamie za każdego człowieka. „który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie” 1Tym.2:6.

„I śpiewali nową pieśń przed tronem i przed czterema postaciami i przed starszymi; i nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. Są to ci, którzy się nie skalali z kobietami; są bowiem czyści. Podążają oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni wykupieni spomiędzy ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka” Obj.14:3-4. Pismo Święte uczy, że naśladowcy są pierwocinami, co z jednej strony wskazuje na to, że są oni pierwsi i najważniejsi dla Boga, ale z drugiej także daje nadzieję na dalsze owoce w postaci całego rodzaju ludzkiego przyprowadzonego do doskonałości w Wieku Tysiąclecia: „Lecz my powinniśmy Bogu dziękować zawsze za was, bracia umiłowani od Pana! iż was Bóg od początku wybrał ku zbawieniu w poświęceniu Ducha i w wierze prawdy” 2Tes.2:3BG.

Pan Bóg nie chce upadku ludzi, ale chce by wszyscy doszli do poznania prawdy:  “Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy.” 1Tym.2:6.

Więcej o Prawdzie przeczytasz w artykule:

#26 Czym jest Prawda?

WIELKA RADOŚĆ

To zapowiedź i oczekiwanie na dalsze błogosławieństwa. Zawiązane są one z pracą, która odbędzie się w Wieku Tysiąclecia. „I widziałem pośrodku między tronem a czterema postaciami i pośród starców stojącego Baranka jakby zabitego, który miał siedem rogów i siedmioro oczu; a to jest siedem duchów Bożych zesłanych na całą ziemię” Obj.20:5-6.

Święto Tygodni to radosne święto, to czas oczekiwania na wielkie wydarzenie. Za czasów króla Asy[2] postanowiono szukać Pana Boga właśnie w okresie tego święta. 

„Zebrali się więc w Jeruzalemie w trzecim miesiącu piętnastego roku panowania Asy i złożyli w tym dniu Panu ofiary ze zdobytego bydła, które sprowadzili, siedemset wołów i siedem tysięcy owiec, podejmując zobowiązanie, że będą szukać Pana, Boga swoich ojców, z całego serca i z całej duszy, i że każdy, czy mały czy wielki, czy mężczyzna czy kobieta, który by nie szukał Pana, poniesie śmierć. I złożyli donośnym głosem przysięgę Panu wśród radosnych okrzyków i dźwięku trąb i rogów. I radowali się wszyscy Judejczycy z tej przysięgi, gdyż złożyli ją ze szczerego serca i ochotnie powzięli postanowienie, że będą szukać Pana, a On pozwolił im się znaleźć i udzielił im spokoju ze wszystkich stron” 2Kron.15:10-15.

ZESŁANIE DUCHA

Patrząc na proroctwo Joela dotyczące zesłania Duha Świętego widzimy, że częściowo zostało ono wypełnione, gdyż Duch Święty został wylany na sługi i służebnice między innymi w dniu Pięćdziesiątnicy: „A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia. Także na sługi i służebnice wyleję w owych dniach mojego Ducha” Joel.3:1-2. Oczekujemy, że Bóg wyleje swojego Ducha także na wszelkie ciało. Będzie to miało miejsce w Wieku Tysiąclecia.

Widzimy bardzo silne powiązanie święta Paschy ze Świętem Tygodni. Gdyby Pan Jezus nie zmartwychwstał i nie byłby zabrany do Ojca, nie byłoby duchowego święta, radości uczniów w czasie Pięćdziesiątnicy. Obecnie oczekujemy na kolejne błogosławieństwo związane ze światem, a ukazane jest to w kolejnym święcie – święcie namiotów (Sukkot).

Więcej o święcie Paschy przeczytasz w artykule:

14 Nisan- Święto przejścia (Pesach)

ZAUFAJ BOGU

Bóg wybrał naród izraelski i pobłogosławił go ziemią, a ziemię żniwami. Żniwa rozdzielane są okresem 49 dni (7×7), co ukazuje na pełnię Bożego czasu przeznaczonego na wybór Kościoła. Każdy tydzień może przedstawiać 1 okres rozwoju Kościoła w czasie Wieku Ewangelii. „Co do tajemnicy siedmiu gwiazd, które widziałeś w prawej dłoni mojej, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd, to aniołowie siedmiu zborów, a siedem świeczników, to siedem zborów” Obj.1:20.

Jaka lekcja płynie z analizy tego święta. Myślę, że lekcji jest wiele, ale najważniejsza to oczekiwanie, zaufanie w Bożą moc i w przyszłe błogosławieństwo. Już dzisiaj możemy odczuć siłę i moc Ducha Świętego. Daje nam on poczucie pokoju, porządku i miłości w dzisiejszym świecie, a w przyszłości stanie się to udziałem wszystkich pokoleń. 

[1] Składane w to święto dwa chleby z dwóch dziesiątych efy mąki mogą przedstawiać dwie klasy: Oblubienicę i Wielkie Grono. Warto w tym temacie przeczytać przypowieść o dziesięciu pannach (Mat.25:1-13), gdzie dwie grupy niewiast symbolizują właśnie te dwie klasy.

[2] Król Asa rządził w Królestwie Judy przez czterdzieści jeden lat. Przez ten czas zrobił dużo dobrego w oczach Bożych (1Król.15:9-15), między innymi usunął bałwochwalców i nierządników z kraju.