14 Nisan- Święto przejścia (Pesach)

PESACH- DROGA DO WOLNOŚCI

Gdy człowiek został umieszczony przez Stwórcę w ogrodzie Eden, mógł cieszyć się prawdziwą wolnością. Pan Bóg stwarzając Adama dał mu wolność wyboru. Wszechmogący nie chciał stworzyć niewolnika, określił jedynie pewne warunki, według których pierwszy człowiek mógł się poruszać. Niestety przekroczenie doskonałego prawa oznaczało sprzeciw wobec Boga i popełnienie grzechu nieposłuszeństwa.

W ciekawej sytuacji był Izrael – naród wybrany, kiedy przebywał w niewoli. Już na terenie Egiptu rozpoczęła się ich droga do wolności. Była to bardzo długa i trudna podróż. Wolności nie osiągnął naród Izraelski ani wychodząc z Egiptu, ani wędrując przez czterdzieści lat po pustyni. Mogli ją uzyskać dopiero w ziemi obiecanej, pod warunkiem posłuszeństwa Bożemu prawu. Wiemy jednak, że potomkowie Abrahama z powodu licznych grzechów, prawdziwej wolności tam też nie uzyskali.

GENEZA ŚWIĘTA

W historii Izraela mamy wiele świąt, które odnoszą się do przełomowych wydarzeń, także związanych z wolnością. Święta mają te wydarzenia upamiętniać, gdyż w nich widzimy działalność prawdziwego Boga. Ponadto Stwórca chciał spotykać się ze swoim ludem w ściśle określonym czasie. Wspomniał o tym już w momencie stwarzania świata: „Niech powstaną jasne światła na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy i stały się znakami świąt, dni i lat.” 1Moj.1:14[BP]. Do Mojżesza Pan powiedział „te są moje święta” 3Moj.23:2.

Pierwszym była Pascha, inaczej Święto Przejścia, a po hebrajsku Pesach. Był to bardzo ważny czas, gdyż Pan Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona, że miesiąc, w którym zostało ustanowione „będzie wam początkiem miesięcy, będzie wam pierwszym miesiącem roku” 2Moj.12:2. Według biblijnego kalendarza księżycowego 14. dzień wiosennego miesiąca Nisan (lub Abib, 2Mojż.12:2) zaczyna się w tym roku w dniu 29 kwietnia[1].

14 NISAN- ŚWIĘTO PRZEJŚCIA

Wcześniej, bo 10 dnia tego miesiąca Izraelici odłączyli baranka spośród reszty trzody. Jako że wybrane zwierzę przebywało z nimi w domu, na pewno więcej o nim myśleli. Możliwe, że przeżywali mocno ten czas, emocjonowali się tym. Był to trudny czas dla Izraelitów także dlatego, gdyż baranek musiał być za kilka dni zabity.

W ten sposób boska interwencja zabicia pierworodnych Egipskich (2Moj.12:29-30) została poprzedzona przez powyższy akt wiary Izraelitów. Musieli uwierzyć, że zabicie baranka, pomazanie krwią drzwi i przebywanie w domu zapewni bezpieczeństwo domownikom. Wiara była wtedy, a i teraz jest początkiem drogi do uzyskania prawdziwej wolności, którą dzisiaj daje nam pozafiguralny baranek. „Albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus” 1Kor.5:7.

Więcej na temat baranka przeczytasz w artykule:
#69a To czyńcie na pamiątkę moją: Baranek

Pascha obchodzona jest w księżycową rocznicę wyjścia narodu izraelskiego z egipskiej niewoli. Również dlatego uważana jest za święto wolności. Nakazany przez Boga obyczaj pozbywania się zakwasu chlebowego i spożywania w tym czasie przaśnego (niezakwaszanego) pieczywa interpretowany jest przez nauczycieli żydowskich jako konieczność wyzbycia się własnych, indywidualistycznych dążeń na rzecz dobra wspólnego, dobra całej społeczności ludu Bożego. Również inne obyczaje paschalne nawiązują do pośpiesznego opuszczenia Egiptu, kraju wyzysku i zniewolenia.

DOSYĆ SIĘ NAPATRZYŁEM NA UDRĘKĘ

Wyzwolenie Izraela z egipskiej niewoli jest nie tylko wydarzeniem z historii Narodu Żydowskiego, ale ma także szerszy wymiar symboliczny. Wiele miejsc w Biblii wskazuje na to, że takie wyzwolenie wydarzy się raz jeszcze (Jer.16:14-15) i będzie dotyczyć nie tylko Izraela, ale także wszystkich, którzy są dziećmi Bożymi – całej ludzkości (Hebr.4:8-9; Hebr.12:26 w por. z Agg.2:7-8;2:6-7). Owo wielkie wyzwolenie przyszłości ma jednak już dzisiaj zastosowanie w mniejszej skali w odniesieniu do tych, którzy obecnie uwierzyli w Jezusa jako Paschalnego Baranka.. Dzięki temu już teraz mogą oni świętować wyzwolenie ze swych osobistych uzależnień oraz cieszyć się z wejścia do obiecanego odpoczenienia w Bogu (Hebr.4:3).

Naród Izraelski otrzymał nakaz przestrzegania tego święta jako ustanowienie wieczne (2Moj.12:24-27). Miało ono przygotować lud do ostatecznego uwolnienia, którego Pan Bóg miał dokonać dopiero po kilkuset latach podczas obchodów tego święta, kiedy Mesjasz został przybity do krzyża.

Bóg ujawnił Mojżeszowi swoją motywację, która legła u podłoża Jego dramatycznej interwencji w Egipcie: „Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemiężców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z ręki Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód” 2Mojż.3:7-8BT. Tak jak wtedy Izrael w Egipcie, tak i dzisiaj ludzkość w niewoli Szatana oraz jego sług podlega różnym uciemiężycielom.

Więcej na temat chleba i wina przeczytasz w artykule:
#69a To czyńcie na pamiątkę moją: Chleb i wino

ZSTĄPIŁEM, ABY GO WYRWAĆ Z RĘKI EGIPTU

Bóg widział utrapienie swego ludu w Egipcie, słyszał jego wołanie o pomoc. Jakby czekał na ten moment, by zstąpić na Ziemię i wyrwać Izrael z mocy Egiptu, wyprowadzić go z ziemi niewoli.

Również i dzisiaj Bóg z wysokości swego nieba patrzy na nasze ludzkie udręki. Nie jest Mu obojętne wołanie wyzyskiwanych przeciwko ciemiężcom, narzekanie ludzi pozbawionych praw przeciwko tym, którzy ich gnębią, przerażenie w obliczu katastrofalnych zagrożeń. Bóg czeka na poczucie naszej bezsilności, chce usłyszeć głośne wołanie. Nie znęca się nad nami, ale pragnie, by Jego pomoc była oczekiwana.

Rozmaite są nasze ludzkie zniewolenia. Egipt panuje nad nami strachem, ale także uzależniającą wygodą. Niewolnikowi czasami nawet miska strawy za ciężką pracę wydaje się być „wróblem w garści” w porównaniu do niepewnej wolności na pustynnych bezdrożach. A przecież nam dzisiaj „Egipt” ofiaruje znacznie więcej niż ryby, ogórki, melony, cebulę i czosnek.

Więcej na temat katolickiego święta Wielkanocy przeczytasz w artykule:
31.03 Wielkanoc

DO ZIEMI, KTÓRA OPŁYWA W MLEKO I MIÓD

Bóg proponuje nam trudną wolność, wolność pustyni, wolność od światowych pokus. Wierzącym oferuje ją dzisiaj, tutaj, natychmiast. Na tym nie kończy się Jego oferta. Bóg zstępuje do Egiptu, by wybawić wszystkie swoje dzieci, wszystkich umierających w Adamie.

Ziemia Bożej obietnicy opływa czystym mlekiem Bożego Słowa i miodem Bożej chwały. Jezus z miłości do swych ukochanych braci stał się naszym Wybawicielem, drugim Mojżeszem. Jego śmierć na odkupienie grzechów w Adamie stała się podstawą naszego wyzwolenia. Oczekuje On jednak od swej Oblubienicy, by jej ziemia wolności opływała prawdą i uwielbieniem: „Miodem najświeższym ociekają wargi twe, oblubienico, miód i mleko pod twoim językiem” PnP.4:11.

WOLNOŚĆ OBECNIE

Dzisiaj prawdziwą wolność odczuwają ci, którzy uwierzyli w przelaną krew pozafiguralnego  Baranka. Gdy Pan Jezus zajął miejsce baranka paschalnego, nie powinno się już składać ofiar, gdyż Pan Bóg ich już nie wymaga. Ludzkość została obdarowana największym możliwym błogosławieństwem od Boga, które daje nadzieję zmartwychwstania- ofiarą Jezusa. Pięknie pokazuje to fakt, że w dniu w którym Jezus umarł, księżyc był w pełni, po czym zaczęło go powoli ubywać. „Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego” 1Piotr.1:18-19. Przyjmując  nauki prawdziwego Baranka mamy być tak jak Izraelici podczas nocy paschalnej w Egipcie, gotowi do drogi, która prowadzi do wolności. „I poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi” Jan.8:32.

Czujemy się wolni mając na uwadze różne niebezpieczeństwa, jakie miał naród Izraelski  po wyjściu z Egiptu. „Chrystus wyzwolił nas, abyśmy w tej wolności żyli. Stójcie więc niezachwianie i nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli” Gal.5:1. Boski plan drogi do wolności dotyczy także całego świata. „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony” Jan.3:16-17

ROCZNICA ŚMIERCI JEZUSA

Obecnie świat nieświadomie oczekuje na wybór w obecnym czasie synów Bożych, którzy w przyszłym wieku Tysiąclecia razem z Panem będą błogosławić ludzkości – prowadząc wzbudzony świat do pojednania z Panem Bogiem. „Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych, gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei, że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych” Rzym.8:19-21.

Czternasty dzień miesiąca Nisan, święto Pesach, to dzień wolności. Jest to również rocznica śmierci Jezusa Chrystusa. Również i my możemy wykorzystać tę okazję do okazania Bogu wdzięczności za wyzwolenie z naszych „egipskich zniewoleń”. Niechaj i nasz język opływa w tych dniach mlekiem Prawdy i miodem uwielbienia dla Jezusa i Jego Ojca za cudowny dar wolności synów Bożych, za wspaniałą nadzieję oswobodzenia wszystkich dzieci Adama z egipskiej niewoli grzechu oraz za chwalebną obietnicę wprowadzenia nas wszystkich do ziemi Prawdy i Bożej chwały.

Artykuł częściowo pochodzi ze strony:
https://zbawienie.pl/swieto-wolnosci/

[1] W Izraelu doba zaczyna się ok 18:00 i kończy się następnego dnia ok 18:00. Dzięki temu Pan Jezus mógł tego samego dnia spożyć Wieczerzę ze swymi uczniami oraz tego samego dnia umrzeć.

Podziel się