“Bo niegodziwcy będą wytępieni, Ci zaś, którzy pokładają nadzieję w Panu, odziedziczą ziemię. Jeszcze trochę, a nie będzie bezbożnego; Spojrzysz na miejsce jego, a już go nie będzie. Lecz pokorni odziedziczą ziemię i rozkoszować się będą obfitym pokojem” Ps.37:9-11.
“Lecz ziemia (ludzkość, która powstanie z grobów) będzie pełna poznania chwały Pana, jak morze wodami jest wypełnione” Hab.2:14.
Powyższe dwa prorocze wersety wskazują na czas, który nastanie, a będzie charakteryzował się możliwością poznania jaka jest wola Boża względem każdego człowieka i czego Bóg będzie wymagał. Mianowicie zastosowania się do każdego polecenia i zmiany swojego charakteru. Jeśli taka osoba nie będzie dawała oznak przemiany, wciąż będzie brnęła w swej nieuczciwości, niestety spotka go śmierć, z której nie będzie już wybawienia. Jest jednak pozytywna strona tej sprawiedliwej zasady, a mianowicie oznaki przeobrażenia serca będą nagradzane dziedzictwem ziemskim – możliwością życia na chwałę Panu.
Teraz przyjrzyjmy się niektórym wersetom z Ewangelii, które wskazują na czas nadchodzącej restytucji:
“I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się, bo oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem wszystkiego ludu“ Łuk.2:10.
Pan Bóg posyłając swego anioła, przekazał wiadomość pasterzom, że narodzenie się Jezusa, przyszłego Zbawiciela wszystkich ludzi będzie radością dla każdego człowieka. “Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat” Jan.1:9.
Spoglądając wokół siebie dostrzegamy, że tylko dla “Maluczkiego Stadka” Jezus Zbawiciel stał się prawdziwą światłością. W takim razie obietnica radości dla każdego człowieka zmusza nas do zastanowienia się, czy aniołowie nie przesadzili z ową dobrocią i rozległością ogłaszanego poselstwa i nie przecenili doniosłości dzieła, jakiego miał dokonać zapowiadany przez nich Mesjasz, skoro już ponad dwa tysiące lat minęło od przyjścia Mesjasza na świat. Jakim sposobem wszyscy ludzie, nawet Ci którzy żyli w czasach przed urodzeniem Jezusa mogą zostać oświeceni?
“Ci, którzy utrzymują, że Jahwe przez sześć tysięcy lat usiłował nawrócić świat, ale przez cały ten czas doznawał niepowodzeń, nieuchronnie napotkają na trudność w pogodzeniu swego poglądu z zapewnieniem Biblii, że wszelkie zamiary Boga zostaną zrealizowane, a Jego Słowo nie wróci do Niego niespełnione, lecz powiedzie mu się w tych sprawach, w których zostało wysłane (Izaj.55:11). Fakt, iż świat dotąd nie został nawrócony, a poznanie Pana jeszcze nie napełniło ziemi, jest dowodem, że z taką misją Słowo Pańskie jeszcze nie zostało wysłane”
1.Tom Wykładów Pisma Świętego “Boski Plan Wieków” Charles T. Russell.s.95.
“A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję” 12:21.
Werset ten wskazuje na czas, w którym wszystkie narody świata zwrócą swoje oblicze ku jedynemu Mesjaszowi i u Niego będą szukały pomocy i wskazówek. Czy obecny świat jest czasem, w którym ludzie ufają w imieniu Jezus? Każdego dnia przebywam wśród wielu ludzi, którzy zmagają się z chorobami ciała. To od nich w pierwszej kolejności powinienem się spodziewać westchnień z nadzieją pomocy od Jezusa. Dlatego parafrazując słowa Biblii “chorzy potrzebują lekarza”, niestety nie spotkałem się jeszcze z refleksjami ludzi, że tylko Jezus jest w stanie im pomóc.
“Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat” Jan.1:9.
Czy każdy Twój sąsiad jest oświecony znajomością Jezusa i ma z Nim osobistą społeczność? Chyba nie. Osobiście, ten werset przekonuje mnie, że taki czas należy do przyszłości.
“Gdyż oczy moje (jednostki – obecnie Kościół) widziały zbawienie twoje, które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów“ Łuk.2:30. Werset ten jest podobny w swej wymowie do Łuk. 2:10.
“I ujrzą wszyscy ludzie zbawienie Boże” Łuk.3:6. Zacytowany powyżej werset z Łuk.2:30 uczy, że obecnie tylko jednostki widzą swą wiarą zbawienie wszystkich ludzi. Jednakże jaką piękną nadzieją napawa werset z Łuk.3:6, że każdy człowiek będzie miał możliwość ujrzenia i uzyskania zbawienia.
“I pytali go uczniowie, mówiąc: Czemu więc uczeni w Piśmie powiadają, że wpierw ma przyjść Eliasz? A On, odpowiadając, rzekł: Eliasz przyjdzie i wszystko odnowi” Mat.17:10. Tym wersetem chciałbym utwierdzić restytucję jako naukę biblijną. Skoro największy z proroków Jan Chrzciciel zapowiada odnowienie wszystkiego, nie możemy zaprzeczać tak jasno wyrażonemu proroctwu.
Przytoczmy także słowa apostoła pogan, wskazujące na czas odnowienia umysłów wszystkich ludzi:
“Ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości i żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego” Kol.1:19.
“Który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy“ 1Tym.2:4.
Słowo „Zbawienie” z greckiego “sodzo” jest definiowane jako zachowanie przy życiu, uratowanie od grzechu przez wewnętrzną chęć poprawy. Cóż za piękna nadzieja jawi się dla każdego człowieka w przyszłości. Jednym z nich zapewne będzie i Piłat, który tuż przed śmiercią Zbawiciela, zadał pytanie “Cóż jest prawda?” Jan.18:38. Niedługo przyjdzie czas, kiedy on i miliardy innych ludzi, będzie miało możliwość zrozumienia czym jest prawda. Teraz Kościół jest zachowany przy życiu na podstawie wiary, dzięki poznaniu Prawdy o Jezusie, a w przyszłości będzie ratowana cała ludzkość, jeśli tylko będzie chciała przyjąć Prawdę.
“Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących” 1Tym.4:10.
“Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować” 11:32. Bóg dopuścił, by człowiek zgrzeszył, a przez całe swoje życie doświadczał przykrości, chorób i zła, po to, aby w przyszłości zrozumiał czym była jego grzeszność. Gdy powstanie z grobu, człowiek będzie miał możliwość docenienia możliwości życia i Tego, kto się nad nim zmiłował.
“W nadziei, że i samo stworzenie będzie wyzwolone z niewoli skażenia ku chwalebnej wolności dzieci Bożych” Rzym.8:21.
“Przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody” Rzym.1:5.
Apostoł Paweł mówi o sobie, apostołach, ale i o wszystkich innych posłańcach dobrej nowiny, że przez ewangelię wszystkie narody, które były i są pod niebem, zostaną przyprowadzeni do posłuszeństwa jedynej słusznej Prawdy przez wyznaną wiarę swojego serca. Czy tak stało się za życia apostołów? Czy w czasach obecnych, w których to Biblia jest Księgą, która jest najczęściej drukowaną książką na świecie, choć jeden naród wyznał, że Bóg Jahwe jest jedynym prawdziwym Bogiem, a jego Syn Jezus, jest jedynym ratunkiem? Z przykrością należy stwierdzić, że żaden. Czyżby zatem słowa Biblii okazały się nieprawdziwe? Bynajmniej! Słowo Boże nie wraca się puste (Izaj.55:11). “Zaiste, jakom umyślił, tak będzie, a jakom uradził, tak się stanie” Izaj.14:24.
LEKCJE:
Skoro tak wiele wersetów wspomina o idei przywrócenia człowieka do pierwotnego stanu fizycznego i moralnego, a także, że nastanie prawdziwy ustrój teokratyczny, pojawiłoby się pytanie dlaczego ta nauka nie jest powszechnie znana w chrześcijaństwie?
Myślę, że aby zrozumieć „głębokości Boże” to najpierw należy zrozumieć prawdziwego Boga, który jest miłością. Pan nie pragnie śmierci grzesznika, który w swym życiu nie przyjął Jezusa jako swojego Pana. Nie pragnie też za tę nieświadomość od razu po wzbudzeniu go z martwych, unicestwić na sądzie. Wcześniej należy zrozumieć czym jest nauka o sądzie.
Nasze zrozumienie Pisma Świętego utożsamia sąd świata w czasie restytucji. Chrześcijaństwo skupia się głównie na wersetach, mówiących o strasznym dniu pomsty wielkiego Boga, natomiast my staramy się patrzeć na to zagadnienie z szerszej perspektywy, o czym wspomina autor księgi Kronik: “Niech się radują niebiosa i weseli się ziemia, Niech się mówi wśród narodów: Pan jest królem! Niech szumi morze i to, co je wypełnia, Niech się weseli pole i wszystko, co jest na nim! Wtedy radować się będą drzewa leśne Przed Panem, gdyż nadchodzi, aby sądzić ziemię“ 1Kron.16:31-33.
Jeśli znamy cel nadejścia czasu naprawienia, to jaki wpływ na nasze życie może mieć znajomość tej nauki?
“Przetoż módlcie się, aby nie było uciekanie wasze w zimie, albo w sabat” Mat.24:20. Kontekst tego wersetu naucza, że czas uciekania nadejdzie przed rozpoczęciem Królestwa Mesjasza. Zachęca również wierzących, aby już teraz wytężyli swe siły na służbę Panu. Werset ten daje sugestię, że znajdą się ludzie, którzy będą uciekać i w zimie, i w sabat. Byle byśmy my uciekli na niebiańskie wyżyny przed nastaniem wielkiego ucisku i wiekiem sabatu – Tysiąclecia.
Zrozumienie tej nauki powinno nas motywować byśmy skupili się na wąskiej drodze i na uświęcaniu samego siebie każdego dnia. Powinno także wzmagać w naszym sercu pragnienie uczestniczenia w tym dziele jako pomocnicy. “Czy nie wiecie, że święci świat sądzić będą?” 1Kor.6:2. Restytucja się nie rozpocznie póki Kościół się nie wybierze. Zapewne i bez udziału Kościoła można byłoby przeprowadzić naprawę, ale Pan Bóg postanowił, że Jego Synowi pomogą Ci którzy w swym życiu byli święci. “Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego…” Hebr.3:1
Skoro święci mają w przyszłości dokonywać oceny zmiany postępowania każdego człowieka, to w obecnym życiu każdy z nas, kto chciałby zostać członkiem Kościoła, powinien wypracowywać w sobie miłość do ludzi. To właśnie empatia do cierpiącego, zbolałego serca człowieka jest jedną z form zrozumienia postępowania człowieka w jego życiu, a w przyszłości pomoże nam takiej osobie lepiej pomóc. To właśnie teraz widząc żebraka, prostytutkę, narkomana, ludzi ze społecznego marginesu, nie powinniśmy odwracać się ze wstrętem, lecz jeżeli nadarzy się możliwość, to pomóc lub po prostu spojrzeć z miłością, gdyż “Jezus spojrzał nań z miłością” Mar.10:21.
