“Pamiętajcie na wodzów waszych, którzy wam mówili Słowo Boże, a rozpatrując koniec ich życia, naśladujcie wiarę ich” Hebr.13:7

Nasuwa się ważne pytanie, na których wodzów mamy pamiętać?

NA JAKICH WODZÓW PATRZEĆ?

Apostoł Paweł zaleca naśladować ich wiarę w ostatnich latach życia. I tu pojawia się następne ważne pytanie: dlaczego na końcu życia, a nie na początku? Odpowiedzi na to pytanie  poszukajmy w Piśmie Świętym.

Za życia apostoła Pawła pojawili się tacy wodzowie, którzy wzniecali spory. Pisał o nich w Liście do Rzymian 16:17-18, gdzie czytamy: “A proszę was, bracia, abyście się strzegli tych, którzy wzniecają spory i zgorszenia wbrew nauce, którą przyjęliście; unikajcie ich. Tacy bowiem nie służą Panu naszemu, Chrystusowi, ale własnemu brzuchowi, i przez piękne a pochlebne słowa zwodzą serca prostaczków.”

Apostoł pisząc listy do zborów napominał braci, aby trwali w nauce jaką od nich, tzn. apostołów, przyjęli. A sam był przykładem tego, aby czynić to, czego się naucza.

“Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus, na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu.” Efez.2:20-21

Pisząc te słowa, apostoł miał na uwadze budowę całego Kościoła podczas Wieku Ewangelii. Te słowa są w dalszym ciągu kanałami, poprzez które Duch Święty uczy nas zarówno o rzeczach nowych, jak i starych, aby doprowadzić do zrozumienia Prawd dotyczących Boskiego Planu Wieków.

JEDNA WIARA

W Liście do Efezjan 4:4-5 Apostoł napomina, że jest: “Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania. Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.” Jeżeli jest jedna prawdziwa wiara, to dlaczego jest tyle grup religijnych? I każda z nich uważa, że ma prawdziwą wiarę.

Apostoł wiedział, że jego droga za Panem się kończy, że czekają go uciski i cierpienia. Zwołał starszych zborowych z Efezu, aby im przekazać ostatnie napomnienia: “Ja wiem, że po odejściu moim wejdą między was wilki drapieżne, które nie będą oszczędzać trzody. Nawet spomiędzy was samych powstaną mężowie, mówiący rzeczy przewrotne, aby uczniów pociągnąć za sobą” Dz.Ap.20:29-30. Apostoł był wielkim wzorem wiary, jak również przykładem życia doczesnego: “Sami wiecie, że te oto ręce służyły zaspokajaniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną” Dz.Ap.20:34.

W 2 Liście do Tesaloniczan 3:7-8 apostoł napisał: “Sami bowiem wiecie, jak nas należy naśladować, ponieważ nie żyliśmy między wami nieporządnie, ani też nie jedliśmy darmo chleba, ale w trudzie i znoju , we dnie i w nocy pracowaliśmy, żeby dla nikogo z was nie być ciężarem.”

A w Liście do Filipian 3:8: “Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa.”

DOŚWIADCZAJCIE DUCHY

Zwróćmy teraz uwagę na apostoła Jana. W pierwszym swoim liście napisał: “Umiłowani, nie każdemu duchowi wierzcie, lecz badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat” 1Jan.4:1.

Dlatego właśnie Pismo Święte zachęca nas, abyśmy wypróbowali i doświadczali duchy, nauczycieli i podstawy nauki, które do nas docierają, czy są one prawdziwe, czy mają podstawy Pisma Świętego. Przez to poznajemy ducha Prawdy i ducha błędu. Apostołowie, ucząc braci, napominali ich, aby mieli uzasadnienie tej nauki opartej nie na mądrości ludzkiej, filozofii: “A mowa moja i zwiastowanie moje nie było głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc. Aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” 1Kor.2:4-5.

Zwróćmy uwagę na tych mężów wiary, którzy żyli zanim Pan Jezus przyszedł po raz pierwszy na ziemię. Przeczytajmy cały 11 rozdział Listu do Żydów – jaką drogą szli ci mężowie? Wtedy była tylko jedna droga, po której szli wszyscy ludzie. Tylko trzeba zauważyć, że ci starożytni święci szli w przeciwnym kierunku. Szli za głosem Pana Boga i za to spotykały ich cierpienia i śmierć.

DWA TYSIĄCE LAT DOŚWIADCZEŃ

Zwróćmy uwagę na czasy, o których apostoł Paweł pisał w Liście do Żydów 10:32-33(BG) “Przypomnijcie sobie dni poprzednie, kiedy po swym oświeceniu wytrwaliście w licznych zmaganiach z utrapieniami. Czy to, gdy byliście wystawieni publicznie na zniewagi i udręki, czy też, gdy wiernie staliście przy tych, z którymi się tak obchodzono.”

Długa jest lista wyznawców wiary, którzy od około dwóch tysięcy lat cierpieli, byli prześladowani i z tęsknotą oczekiwali na ponowne przyjście Mistrza. Nie jest możliwe, aby wymienić wszystkich, którzy chodzili wskazaną wąską drogą, po której szedł nasz Pan, Jezus Chrystus, apostołowie oraz wszyscy ci, którzy wstąpili na drogę za Panem Jezusem Chrystusem, szli przez wieki średniowiecza, bronili świętej Ewangelii i za to spotkały ich cierpienia i śmierć. Byli wystawieni na pośmiewisko z przyczyny Prawdy. Oni odeszli do Pana będąc wiernymi do końca swojego życia. Apostołowie pozostawili nam naukę zapisaną w listach, abyśmy byli świadomi ich życia wiernego do końca.

Rozejrzyjmy się wokoło nas, aby znaleźć takich naśladowców, braci i siostry, którzy postępują podobnie jak ci, co już odeszli. Starajmy się brać z nich przykład. Jesteśmy na tym świecie i jesteśmy obserwowani przez ludzi w każdym naszym czynie, zachowaniu i wierze, ale żyjemy w innym czasie niż nasi bracia z przeszłości. Możemy zaspokoić nasze pragnienia we wszystko, czego sobie życzymy. Apostoł Paweł napisał: “SKROMNOŚĆ wasza niech będzie znana wszystkim ludziom; Pan jest blisko” Filip.4:5. Skromność, czyli umiarkowanie w jedzeniu, piciu, ubiorze, radości, smutku.

UMIARKOWANIE W JEDZENIU I PICIU

Obecnie żyjemy w czasie, gdzie można sobie kupić do jedzenia i picia to, na co mamy ochotę. Musimy jednak mieć umiarkowanie i rozsądek chrześcijański, aby nie gorszyć braci, którzy nie mogą sobie na to pozwolić. Niektóre rodziny żywią się z jednej pensji, która ledwie wystarcza na przeżycie; miejmy takich na uwadze i w miarę naszych możliwości pomóżmy im.

UMIARKOWANIE W UBIORZE

O umiarkowaniu  w ubiorze napomina nas apostoł Piotr: “Ujrzawszy wasze czyste, bogobojne życie. Ozdobą waszą niech nie będzie to, co zewnętrzne, trefienie włosów, złote klejnoty lub strojne szaty, Lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem.“ 1Piotr.3:2-4(BG). Ubiór, który jest przesadny, prowadzi do pychy i zgorszenia tych, co mają tylko skromne okrycie. Miejmy na uwadze nasze konwencje i zgromadzenia, aby się umiarkowanie ubierać, nie zwracać na siebie uwagi i nie gorszyć innych braci.

UMIARKOWANIE W RADOŚCI

“Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się” Filip.4:4. Cieszmy się z naszego zdrowia wtedy, gdy wszystko się dobrze i pomyślnie w życiu układa. Pamiętajmy też, że zawdzięczamy to naszemu drogiemu Ojcu Niebieskiemu.

W „Niebiańskiej Mannie”[1] z 26 lutego tekst ten jest wyjaśniony:

“Żadna liczba radujących się chrześcijan ani żadna żadna radość nie może być zbyt wielka, jeśli chodzi o radowanie się w Panu. To radowanie się niekoniecznie musi być głośne lub bezwzględnie ciche. Powinno ono cechować się łagodnością, szczęściem, pokojem i pogodą ducha, co przecież nie oznacza hałaśliwej demonstracji, jak niektórzy mylnie uważają. … Ten, kto zawsze umie się cieszyć, żyje bardzo blisko Pana, może zawsze mieć poczucie, że pozostaje z Nim w jedności i że Jego opieka i troska nad nim czuwaj; może też być pewien Jego obietnicy, że wszystkie rzeczy przyczyniają się do najwyższego dobra, ponieważ jest Nowym Stworzeniem.”

Radość ta ma nie być głośna lub cicha, ale ma się cechować łagodnością, szczęściem, pokojem i pogodą ducha.

UMIARKOWANIE W SMUTKU

Gdy nie wiedzie się po naszej myśli w zdrowiu, w pracy, lub odchodzi ktoś z bliskich, rodzina pogrążona jest w smutku – wtedy powinniśmy zachować powagę w tych smutnych okolicznościach.

SKROMNOŚĆ WIADOMA WSZYSTKIM LUDZIOM

Jesteśmy obserwowani przez wszystkich ludzi. Szczególnie obserwuje nas Ojciec Niebieski, który nas powołał do naśladowania Jego Syna. Dał nam również przykłady i pouczenia w Świętej Księdze.

W Liście do Żydów 12:1 apostoł Paweł zwraca uwagę na świadków, którzy żyli w przeszłości: “Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami.”

W „Niebiańskiej Mannie” z 11 marca ten tekst jest zapisany wraz z takim komentarzem:

“Wy, którzy dostrzegacie nagrodę swego wysokiego powołania i staracie się biec prosto celu, “przepaszcie biodra myśli waszej”, spotęgujcie i wzmóżcie swe wysiłki i zamierzenia, odnówcie swe postanowienia, podwójcie czujność, odłóżcie na bok ciężar zbędnych światowych trosk, wzmocnijcie gorliwość i, jak zaleca Apostoł, “przez cierpliwość bieżcie w zawodzie, który wam jest wam wystawiony”. Biegnijcie, nie jak ktoś taki, kto traci czas na próżno, lecz jak ktoś kto widzi przed sobą cel, kto zdecydowany jest poprzez żarliwe starania uczynić swe powołanie i wybranie pewnym.”

Radzę więc, abyśmy tę naukę przyjęli do naszych umysłów i według niej starali się postępować. Starajmy się do tej nauki dostosować nasze życie, a na pewno otrzymamy nagrodę za naszą wierność.

[1]“Niebiańska Manna”- Rozmyślania Duchowe na każdy dzień w roku. Jest to zbiór Tekstów Pisma Świętego opatrzonych odpowiednimi cytatami czasopisma “Strażnica”.