Można byłoby zapytać dlaczego akurat w tym temacie będziemy dziś zajmować głos. Po pierwsze słowo “dusza” jest biblijnym określeniem, które jest bardzo często wspominane, a każdy temat biblijny jest warty zastanowienia się. Po drugie, są trzy podstawowe nauki, na które w środowisku chrześcijańskim prowadzone są częste dyskusje, są to: trójca – czyli zrozumienie istoty Pana Boga, piekło – czyli zrozumienie kary za grzech człowieka i duszy – czyli zrozumienie istoty człowieka i co się z nim dzieje po śmierci. Właśnie nad tym ostatnim chciałbym abyśmy się teraz skupili.

CZYM JEST DUSZA WEDŁUG KATECHIZMU KOŚCIOŁA POWSZECHNEGO

“KKK 365 Jedność ciała i duszy jest tak głęboka, że można uważać duszę za “formę” ciała; oznacza to, że dzięki duszy duchowej ciało utworzone z materii jest ciałem żywym i ludzkim;

Wbrew wielu rozpowszechnionym poglądom objawienie Boże, a za nim Kościół poucza, że człowiek nie przestaje istnieć w chwili śmierci, gdyż posiada duchowy element, który zapewnia mu wieczne świadome istnienie.

Kościół wielokrotnie wyrażał swoją wiarę w nieśmiertelność indywidualnej duszy każdego człowieka. Uczynił to między innymi na Soborze Laterańskim V w 1513 roku. Odrzucił twierdzenia tych, którzy uczą, że istnieje jedna dusza wspólna dla wszystkich ludzi i że dusze indywidualne są śmiertelne. I tak czytamy w orzeczeniu Soboru: Chcąc zastosować odpowiednie środki przeciw tej zarazie, za zgodą tego św. Soboru potępiamy i odrzucamy tych, co twierdzą, że dusza rozumna jest śmiertelna albo jedyna dla wszystkich ludzi. (BF 36).”

Celem przemyśleń, które czytasz drogi czytelniku, nie jest wyśmiewanie czy potępianie kogokolwiek za przekonania religijne jakie posiada. Celem jest wniknięcie w Pismo Święte i zrozumienie, co Pan Bóg chce powiedzieć nam akurat na ten temat.

JAK DUSZĘ DEFINIUJE BIBLIA

„Stworzył tedy Pan Bóg człowieka z prochu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą”. 1Mojż.2:7 BG.

Z prochu ziemi Pan Bóg ukształtował ciało – w ciało tchnął dech żywota, czyli oddech życia i wtedy stało się ono duszą żywiącą – duszą żywą. Tłumaczenie Biblii Warszawskiej duszę żywiącą określa wyrażeniem istotą żywą. Nowotestamentalnym potwierdzeniem powyższego twierdzenia są słowa apostoła Pawła „Stał się pierwszy człowiek Adam w duszę żywą..” 1Kor.15:45 BG.

Widzimy więc, że dusza to ciało i dech życia. Człowiek posiadający te dwie cząstki staje się duszą, a nie jak twierdzą niektórzy – ma duszę.

CO JESZCZE PISMO ŚWIĘTE NAZYWA DUSZAMI?

„Rzekł też Bóg: Niech wyda ziemia duszę żywiącą według rodzaju swego; bydło i płaz, i zwierz ziemski, według rodzaju swego; i stało się tak”. 1Mojż.1:24. Dusza to także ryby, płazy, ptaki, bydło- wszystko co posiada ciało, a zostało natchnięte Bożą mocą tchnieniem życia. Zatem ktoś mógłby spytać czy jest różnica między duszą żywiącą człowieka, a duszą zwierzęcia? Mianowicie, człowiek jako dusza jest stworzony przez Boga na obraz i podobieństwo Stwórcy, zaś w celu stworzenia niższego rzędu, Bóg użył sposobu opisanego w powyższym wersecie.

Dawid w Psalmie 130:6 napisał: „Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku”. Człowiek to niepowtarzalna jednostka z głębią swoich uczuć i myśli. Dawid pokazuje, że całą swą duszą, swoim wnętrzem oczekuje Pana, tak jak Maria gdy przyszła w odwiedziny do Elżbiety, w wielkiej radości swego serca wyrzekła „Wielbi dusza moja Pana” Łuk.1:46. W podobnym tonie wyraża się Pan Bóg do Izraela mówiąc o swych głębokich uczuciach: „A jeźliż tego słuchać nie będziecie, w skrytościach płakać będzie dusza moja dla pychy waszej, a płacząc płakać będzie, i wyleje oko moje łzy, bo pojmana będzie trzoda Pańska.” Jer.13:17.

CZY PISMO NAUCZA O DUSZY JAKO ODDZIELNEJ ISTOCIE DUCHOWEJ, KTÓRA ULATUJE PO ŚMIERCI CIAŁA?

Jest jeden werset który mógłby sugerować ogólnie przyjętą myśl o nieśmiertelności duszy. Zacytujmy go: ”I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą; bójcie się raczej tego, który może i duszę i ciało zniszczyć w piekle” Mat.10:28. Faktycznie jest napisane, że mogą być tacy, którzy mogą zabić ciało, ale nie uda im się zabić duszy. Lecz zaraz po tych słowach, podana jest rada, aby bać się tego, który może duszę zniszczyć. W związku z tym dusza może być zniszczona, a jeśli coś może być zniszczone, to jest śmiertelne. Wniknijmy trochę głębiej w sens tego wersetu. Od wersetu 23, Pan Jezus zapowiada swoim uczniom, że nadejdą prześladowania dlatego, że są wyznawcami swojego mistrza. Zapowiada im nadejście chwili, gdy być może będą musieli położyć swe ziemskie życie za wiarę. Pan pociesza ich, że prześladowcy nie zabiją ich duszy, jestestwa, głębokich wewnętrznych przekonań. Natomiast jeśli zaprą się swego Pana to ich dusza i ciało zostaną zniszczone w piekle. W tym wersecie, słowo piekło jest przetłumaczone z greckiego słowa gehenna, które w biblijnej terminologii oznacza drugą śmierć, z której nie ma już wybawienia. „Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych – którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego… gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko”. Hebr.6:4-6.

Pismo Święte uczy, że człowiek jest duszą o właściwościach śmiertelnych- „Oto dusze wszystkie moje są, jako dusza ojcowska tak i dusza synowska moje są; dusza, która grzeszy, ta umrze”. Ezech.18:4,20. Podobnie wypowiada się ap. Paweł w Rzym.6:23. Każdy człowiek dlatego, że jest grzeszny, umiera. Taka jest konsekwencja grzechu naszego praojca Adama.

GDZIE CZŁOWIEK JAKO DUSZA IDZIE PO ŚMIERCI?

Salomon w Księdze Kaznodziei 12:7 napisał – „I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał”. Człowiek po śmierci przestaje być duszą, ciało wraca się do prochu ziemi, a dech żywota- czyli Boża ożywiająca cząstka, wraca do Boga, lecz nie jako istota. Gdy ustają funkcje życiowe człowieka, zostaje złożony do grobu, w którym nie ma działania ani jakiejkolwiek formy życia- „albowiem nie masz żadnej pracy, ani myśli, ani umiejętności, ani mądrości w grobie, do którego ty idziesz”. Kazn.Sal.9:10.

Wszyscy którzy uznają, że po śmierci jest możliwa jakakolwiek forma życia, zgadzają się z tym co powiedział szatan- „żadnym sposobem nie pomrzecie”. Niestety, wielu z tych, którzy określają się jako wierzący, błądzą uznając, że po śmierci dusze ludzi dręczone są w piekle, oczyszczane są w czyśćcu, czy zaznają błogich chwil w niebie.

SKORO CZŁOWIEK UMIERA CAŁKOWICIE I NIE MA DUSZY NIEŚMIERTELNEJ, TO CO POZOSTAJE Z CZŁOWIEKA?

Kaznodzieja Salomon w cytowanym wcześniej wersecie z 12:7, mówi o tym, że duch, tchnienie życia – hebr. ruach, dane człowiekowi w dniu stworzenia, wraca do Boga i pozostaje w Bogu, jak gdyby w jego pamięci- to właśnie znaczy zwrot „oddać ducha”, który opisał moment śmierci Pana Jezusa w Ew.Jana19:30.

Dwa zacytowane wcześniej wersety z 1Mojż.2:7 i Kazn.12:7, korespondują ze sobą zataczając okrąg istnienia człowieka na ziemi. Człowiek zostaje stworzony z prochu ziemi, tchnięta zostaje w niego iskra życia, żyje przez kilkadziesiąt lat na ziemi, a kiedy ustają u niego funkcje życiowe, ciało składane jest do grobu zamieniając się w proch. Jednak Pan Bóg nie taki los zgotował człowiekowi. Żyć aby żyć, tak bez celu i sensu głębszego istnienia? Czyżby taki był plan mądrego Boga, stworzyciela nieba i ziemi? O, nie! Jemu wszyscy żyją (Łuk.20:38). Przez swego Syna, dzięki Jego ofierze- zawoła wszystkich z grobów- „A ponieważ się o Chrystusie każe, iż z martwych wzbudzony jest, jakoż mówią niektórzy między wami, iż zmartwychwstania nie masz? Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą”. 1Kor.15:12,22.

JAKI MOŻE BYĆ SKUTEK BŁĘDNEGO POJMOWANIA DUSZY?

Pierwszy i podstawowy to wiara w nieprawdę. Pan Bóg pragnie takich ludzi którzy oddawaliby mu cześć tak jak mu się podoba- „…prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie; bo i Ojciec takich szuka, którzy by mu tak cześć oddawali” Jan.4:23.

Dlatego podobnie jak Berianie, zgłębiajmy i sprawdzajmy czy nauki, w które obecnie wierzymy, faktycznie są prawdą.

Drugim skutkiem są modlitwy, które powinny być kierowane do Pana Boga, a często, przez tych, którzy wyznają nieśmiertelną duszę, kierowane są do tych dusz o wstawiennictwo i dopomaganie w życiu tym, którzy jeszcze żyją. Związane jest to z kultywowaniem tradycji, szczególnie 1 listopada, gdzie gremialnie chodzi się na cmentarze, by zapalić znicz na grobie bliskiego.

Kolejnym skutkiem błędnego pojmowania tego tematu jest oddalanie się od Pana Boga zamiast zmierzania w Jego kierunku, który jedynie daje ukojenie w trudnych chwilach. Tylko Pan Bóg i Pan Jezus najlepiej rozumieją ludzkie cierpienie. Tylko Oni mogą wspomóc w trudnych chwilach.

Podsumowując powyższe, trzeba stwierdzić, że to wszystko przysłania Bożą prawdę o człowieku i jego losie, ale najbardziej o Bożym celu, który pokazany został w Jezusie- dzięki Jego odkupieńczej krwi, każdy powstanie z grobów!

CO DAJE NAM BIBLIJNE ZROZUMIENIE DUSZY? CZY MA TO WPŁYW NA NASZE ŻYCIE?

Myślę, że ogromne. Ze zrozumienia pięknego i logicznego Bożego planu względem człowieka, jego istoty i ziemskiego życia, powinno wznosić się w naszych sercach głębokie uwielbienie, docenienie i wdzięczność dla Pana Boga, że dał nam zrozumieć jaka jest prawda o życiu człowieka.

Powinniśmy także cieszyć się, że nie będąc w tym błędnym zrozumieniu o nieśmiertelności duszy, mamy społeczność z prawdziwymi czcicielami i pragniemy poszukiwać Jego prawd, a to z kolei wpływa na dalsze poznawanie Pana Jezusa i Pana Boga- „Ale rośćcie w łasce i w znajomości Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, któremu niech będzie chwała i teraz, i na czasy wieczne. Amen”. 2Piotra3:18.

Podsumowując te przemyślenia, możemy powiedzieć, że choć po części rozumiemy prostotę i nadzwyczajną spójność Boskiego planu zawartego w Biblii. Objawia się w nim mądrość Boga i miłość do człowieka – cech tych nie zniweczą żadne ludzkie teorie.