Kiedy Marcin Luter dokonał odważnego, jak na XVI wiek posunięcia i 31października 1517r. przybił 95 tez, twierdzeń dotyczących nauki Pisma Świętego na drzwiach kościoła w Wittenberdze, stało się oczywistym, iż chrześcijaństwo nie skorzystało z wcześniejszego ostrzeżenia. Koniecznym okazał się głębszy proces leczenia Babilonu. Luter nauczał, iż jedyną wykładnią jest Słowo Boże, a człowiek usprawiedliwiony jest przed Bogiem z wiary. Uważa się, że reformacja zaczęła się właśnie od dnia w którym tezy zostały przybite do drzwi kościoła w Wittenberdze. Luter dokonał też kolejnego kroku w poznaniu Biblii, tłumacząc księgę na język niemiecki.
Uważa się, że siedem zborów zapisanych na początku Objawienia Jana (Obj.2:1-3:22), do których jest napisane siedem listów przedstawia siedem okresów rozwoju Prawdziwego Kościoła, od czasów apostolskich po współczesność. Reformacja rozpoczyna szósty okres „Filadelfii” (Obj.3:7-13). Przesłaniem do tego okresu są słowa Pana: „oto sprawiłem, że przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie może zamknąć” Obj. 3:8.
Pan sprawił, że Lutrowi i jego następcom otworzone zostały drzwi, które nie mogły być już zamknięte. Następni reformatorzy wchodzili poprzez to wejście, otworzone kluczem Dawida. Porównanie to zaczerpnięte zostało z proroctwa Izajasza.22:22, gdzie Dawid przedstawia naszego Pana (Obj.3:7). Tego otwarcia nowej epoki poświęconej na leczenie błędu dokonał sam Chrystus.
Pokażmy kilka przykładów, w jaki sposób Babilon był leczony przez następne trzy i pół wieku.
PIERWSZE BALSAMY
William Tyndale (1484-1536) dokonuje pierwszego przekładu Biblii na język angielski bezpośrednio z hebrajskiego i greckiego. Biblia ta stała się pierwszą z angielskich Biblii Reformacji, choć częściowe tłumaczenia powstawały począwszy od VII wieku. Należy podkreśli, iż skorzystał on z wynalazku druku, który stał się potężnym narzędziem w leczeniu Babilonu. Kiedy konał, palony za herezję, jego ostatnie słowa dotyczyły króla Anglii: „Boże, otwórz królowi oczy”.
Ulrich Zwingli (1484-1531) próbę leczenia podjął również wewnątrz systemu, gdyż jako duchowny sam miał możliwość posłużyć się„balsamem”,propagując choćby Biblię, jako źródło Prawdy z pomięciem tradycji, usunięcie „podobizn Bożych” z miejsc nabożeństw czy zaprzestania postu w okresie przedwielkanocnym.
Odrzucał transsubstancję, przemianę chleba i wina w krew i ciało Pana. Nie uważał, że ciało i krew Chrystusa przebywały fizycznie w tych symbolach. Nie mógł porozumieć się odnośnie tego z Lutrem, który taki pogląd utrzymywał. Uważał, iż wieczerza Wielkanocna była prostym sposobem pamiętania na śmierć Pana, wymagającym wiary naśladowców. Było absurdem według niego uważać, że ciało Pana było obecne w chlebie, kiedy Pan złamał chleb podczas wieczerzy, mówiąc: „iż jest to Jego ciało”.
ODDAJĄC ŻYCIE ZA PRAWDĘ
Michael Servetus (1509-1553) utalentowany umysł tego czasu, astronom, lekarz, poeta, który wystąpił przeciwko trójcy i chrzcie niemowląt. W 1553 opublikował dzieło „Błędy Trynitarzy”, mając nadzieję, iż przyczyni się to do właściwej oceny poglądu Ariusza, potępionego na Soborze w Nicei (325r.n.e). Inna jego publikacja – „Odrodzenie Chrześcijaństwa”, sprzeciwiała się poglądowi o „przeznaczeniu” mówiącym, że Bóg przeznacza dusze do piekła, niezależnie od wartości lub zasług. Zginął w płomieniach, które podsycane były przez papier z jego książek. Do naszych czasów pozostały jedynie trzy z tysiąca wydrukowanych egzemplarzy. Jest to jednym z przykładów, iż „leczenie Babilonu”, odbywało się również kosztem przelanej krwi.
Isaac Newton (1642-1727) choć bardziej znany jest jako naukowiec (matematyka, optyka), spod jego pióra wyszło więcej publikacji religijnych niż naukowych. Był bardzo radykalny w swych poglądach, odrzucając trójcę i podzielając poglądy ariańskie. Według niego czczenie Chrystusa jako Boga było bałwochwalstwem. Odrzucił ostatnie namaszczenie na łożu śmierci. Ale jego rola w „leczeniu” bardziejodnosi się do studiów i publikacji na temat proroctwa Daniela, studium piramidy, księgi Objawienia i Ezechiela. Wiele jego dzieł spaliło się podczas pożaru domu – nie był to jeszcze czas, aby dotarły do społeczeństwa.
PRZYGOTOWYWANIE BALSAMU
Johann Bengel (1687-1752) sam będąc teologiem luterańskim, napotkał trudności w zrozumieniu Prawdy, studiując niektóre fragmenty Nowego Testamentu. Jego praca doprowadziła do publikacji tekstu Nowego Testamentu w języku greckim. Po 20 latach pracy (1734) wydał „Gnomon Critical Commentary”pomocny w zrozumieniu tekstu greckiego. Mówi się o nim, że potrafił lepiej skondensować w jednej linii informacje, niż to jest możliwe do wyciągnięcia z wielu stronic innych pisarzy. Jego nadzieją było, aby praca ta zachęcała i ułatwiała nowe i świeże podejście do Nowego Testamentu. Zapewne można jego prace podać jako przykład „balsamu”leczącego błędy wynikające z braku zrozumienia tekstu Nowego Testamentu.
William Miller (1782-1849) uważał na podstawie wnikliwego badania Biblii, że czas powrotu Chrystusa jest pokazany w proroctwach. Choć popełnił błędy w tej kwestii, dało to dla pastora Russella[2] grunt dla dalszego studiowania tematu i ustalenia chronologicznej daty powrotu Pana na rok 1874. Dlatego Miller pośrednio przyczynił się do ustalenia czasu odrzucenia Babilonu, o którym prorokował Jeremiasz (Jer. 51).
Na podstawie proroctwa Daniela, wytłumaczył zasady kalkulacji dni jako lata kalendarzowe, a nie dni 24-godzinne. To przyczyniło się do możliwości wytłumaczenia proroczego znaczenia liczb 1260,1290, 1335. To z kolei obaliło kolejny błąd polegający na przyjęciu tysiącletniego panowania papiestwa, jako Królestwa Chrystusa, począwszy od Karola Wielkiego (800 r. n.e.) aż do położenia kresu ich władzy przez Napoleona.
John McClintock (1814-1870)współpracował z Jamesem Strongiem (1822–1894) oraz z ponad 100 innymi pomocnikami z obu stron Atlantyku. Przyczynili się do powstania „McClintock’s and Strong’s Cyclopedia of Biblical, Theological and Ecclesiastical Literature”, encyklopedii biblijnej zawierającej 50 tys. haseł i 17 mln słów, która nosi miano najbardziej wszechstronnej encyklopedii biblijnej jaką kiedykolwiek wydano. Wraz z Konkordancją Stronga, a także Konkordancją Younga, stały się podstawowymi narzędziami używanymi przez badaczy Biblii.
WIELKIE PRZEMIANY
Są to narzędzia, które brały i biorą udział w pracy żniwa[3], czego sami jesteśmy świadkami. Rola ich autorów i tych publikacji stanowi kolejny przykład balsamu, bez którego nie byłoby możliwe rozpoznanie błędu nauki o duszy nieśmiertelnej czy piekle.
Tym mężom okresu Filadelfii dane było zrozumieć „części zwoju”[4], ale nie poznali całości obrazu. Niektórzy odnaleźli elementy Prawdy, ale utrzymali błąd tradycji gdzie indziej. Nikt z nich nie był w stanie pojąć całości otwartego zwoju i zobaczyć przesłania. Dlatego wdzięczni ich pracy, zauważamy jednak, iż wypełniły się słowa: „bo choć niewielką masz moc” Obj.3:8 oraz: „I leczą ranę córki mojego ludu powierzchownie” Jer.8:11, dotyczące tego okresu „leczenia”.
W Paryskim muzeum Luwr można podziwiać obraz, niemy świadek wydarzeń z początku XIX wieku. Pokazuje ceremonię koronacji Napoleona na cesarza (1804). Na ścianie Katedry Notre Dame widoczny jest emblemat papiestwa, symbol władzy ówczesnej Europy, czyli uroczystość odbywa się w domu papieża. Napoleon, ubrany w szaty koronacyjne, jak rzymscy cesarze, nakłada sam koronę na swą głowę pobłogosławioną wcześniej przez Piusa, a czyni to na oczach siedzącego papieża i przed jego twarzą. Kilka dni wcześniej wydarzenie to poprzedzone zostało wyjściem Napoleona na spotkanie papieża. Odbyło się jednak bez klękania na kolana i całowania palców przez władcę. Fakty te pokazują zmianę, o której napisał pewien pisarz chrześcijański:
„Fakt, iż Napoleon, przyjmując tytuł i ogłaszając się, jako następca Karola Wielkiego, Rzymskim Cesarzem, nie udał się do Rzymu, aby zostać ukoronowanym przez papieża, jak to czynili Karol Wielki i inni cesarze, lecz nakazał papieżowi przybyć do Francji i uczestniczyć w swej koronacji, znamionuje wielką przemianę w powszechnym poglądzie na temat autorytetu papieża”.
REWOLUCJA FRANCUSKA
Jest to jedno z wydarzeń tamtego okresu pokazujące, iż „leczenie systemu” nie tylko dotyczyło prostowania błędu, ale także prostowania zakorzenionych przez 13 wieków przekonań odnośnie „starożytnego zwyczaju” mianowania władców i panowania nad królami i narodami. Po 24 wiekach spełniło się proroctwo Daniela o Napoleonie: „A król zrobi, jak będzie chciał; będzie się wynosił i wywyższał ponad wszelkie bóstwo; i przeciwko Bogu bogów dziwne rzeczy będzie wygadywał, i będzie miał powodzenie, aż dopełni się miara gniewu” Dan.11:36.
Wydarzenia te nie byłyby możliwe, gdyby nie „powstało wielkie trzęsienie ziemi, i dziesiąta część miasta zawaliła się” Obj.11:13. Tym ogromnym wstrząsem okazała się Rewolucja Francuska, w rezultacie której Francja, czyli dziesiąta cześć Europy, wyparła się chrześcijaństwa. Rewolucja Francuska czerpała wzory i poparcie z rewolucji amerykańskiej, w wyniku której utworzone zostało niepodległe państwo, z warunkami na rozwój żniwa Wieku Ewangelii.
Konsekwencją takiego traktowania papiestwa było nie tylko zaprzestanie działalności inkwizycji, ale także powstania szeregu towarzystw biblijnych. Rok 1804, to nie tylko upokarzające wydarzania z Notre Dame, ale także data powstania Brytyjskiego Towarzystwa Biblijnego. Choć w lipcu 1816 roku papież Pius VII wydaje zakaz czytania Pisma Świętego publikowanego przez Towarzystwa Biblijne, nie zapobiega to temu, aby Biblie w milionach egzemplarzy, w żywych ojczystych językach, zalały Europę i świat. Ten etap „leczenia” dokonał wypełnienia Janowego proroctwa: „I dam je dwom świadkom moim, którzy prorokować będą tysiąc dwieście i sześćdziesiąt dni, obleczeni będąc w wory” Obj.11:3.Dwóch symbolicznych świadków, zamkniętych w worach, czyli Stary i Nowy Testament, po 1269 latach, czyli po dokonaniu papieskiej władzy, znów bez ograniczenia rozsyłały jasne światło Bożej Prawdy i „stanęli na nogi” (Obj.11:11).
ODRZUCENIE BABILONU
Ośmieleni samodzielnie myśleć i badać Pismo Święte ludzie, zaczęli dochodzić do rozumnych wniosków, opowiadając się za wolnością Prawdy i prawdziwym chrześcijaństwem. Powstałe towarzystwa biblijne, ruch Millerowski, powszechna oświata itp., wywarły wpływ na temat pojmowania powrotu Pana, uważnego badania Słowa Bożego i krytycznego wglądnięcia w tradycje kościelne.
Szczególnie w latach 1803-1813 powstało wiele Towarzystw Biblijnych. Dopiero wtedy rozpoczęło się drukowanie Biblii w każdym języku i taniej formie, a Biblia zaczęła się rozchodzić do wszystkich narodów. Biblia została podniesiona w oczach ludu – wywyższona do nieba. Biblia została wielce wywyższona w przeciwieństwie do zdegradowanego stanowiska, jakie zajmowała podczas „ciemnych wieków”. Lecz wprowadzenie jej na tę wysoką pozycję zajęło wiele lat.
Obwieszczenie upadku figuralnego Kościoła żydowskiego nastąpiło 3,5 roku po pierwszym przyjściu Pana. Będąc na Górze Oliwnej, Pan ogłosił (Mat.24:2), iż system ten chyli się ku końcowi. Podał znaki, po których poznać będzie można, iż następuje jego faktyczny koniec (Jeruzalem otoczone przez wojska, usypanie wałów itp.). Zachodzi analogia miedzy wydaniem wyroku przez Pana a inwazją Rzymian 40 lat później i wykonaniem tego wyroku (zburzenie Jerozolimy). Podobnie odrzucenie Babilonu i jego zniszczenie dzieli pewien okres czasu. Fakty wokół dowodzą, iż system ten jest na „dobrej drodze” do swego ostatecznego zniszczenia, co choćby pokazuje obraz kamienia młyńskiego wrzuconego do morza „i już go nie będzie” Obj.18:21.
NAWOŁYWANIE DO OPUSZCZENIA BABILONU
Faktem przekonywującym nas, iż to nie miało jeszcze miejsca, jest kolejność wydarzeń podana w słowach:
„I zapłaczą nad nim [Babilonem], i smucić się będą królowie ziemi, którzy z nim wszeteczeństwo uprawiali i rozkoszy zażywali, gdy ujrzą dym jego pożaru” Obj.18:9.Królowie ziemi, czyli władza cywilna, przetrwa to zniszczenie, gdyż będą świadkami „dymu jego pożaru”. Jeszcze tej sytuacji wokół nie dostrzegliśmy.
Logicznym więc wydaje się, że z chwilą odrzucenia tego systemu możemy rozpoznać, że to nastąpiło, nie tylko naszą wiarą, ale i widzeniem. Otóż dał się słyszeć potężny głos, który brzmiał: „Wynijdźcie z niego, ludu mój!” Obj.18:4, za sprawą działalności między innymi pastora Russella i jego współpracowników. To nawoływanie do opuszczenia było znakiem, iż nie należy przebywać „na statku, który i tak zatonie”.
O swym posłannictwie pastor Russell pisał w 1906 roku: „Niektórzy z Jego ludu widocznie znajdują się jeszcze w Babilonie i obecną naszą misją w imieniu Pańskim jest, aby wzywać wszystkich do wyjścia – przez ogłaszanie teraźniejszej Prawdy, która wszystkim prawdziwie Pańskim pokaże, gdzie oni stoją i co czynić powinni” [5]
UNIKANIE „OBRZYDLIWOŚCI”
Z tych powodów proces „leczenia”, od czasu „krzyku o wyjście”, przybrał inną formę. Ciągle jest to proces naprawiania błędu, jednak teraz nie ma celu naprawienia odrzuconego systemu – byłoby to nielogiczne, ale pozyskanie jak najwięcej tych, którzy skorzystają jeszcze z wysokiego powołania.
Jest to metoda stosowana przez Pana w stosunku do Izraela: „Ani leją wina młodego w stare statki (…), ale młode wino leją w nowe statki, i oboje bywają zachowane” Mat.9:17.Powołał prawdziwych Izraelitów i podał im słuszne prawdy w tamtym czasie. Teraz podobnie nawołuje, aby ci, którzy łakną Prawdy, opuścili nominalny system, czyli stosuje metodę wlewania nowego wina (teraźniejszej Prawdy)do nowych bukłaków, czyli do umysłów i serc ludu Bożego.
Czytając proroctwo Ezechiela (rozdz. 8 i 9) zauważamy, iż słowo „obrzydliwość” pojawia się aż 7 razy. Pan brzydził się obrzydliwością bałwochwalstwa popełnianego w Izraelu. Obrazowo ta obrzydliwość stosuje się do chrześcijaństwa. Podobnie jak Jeremiasz został posłany do Judy z ostrzeżeniem, podobnie Bóg wysłał niektórych ludzi do symbolicznego Babilonu z przynaglaniem do wyjścia z niego Jego ludu, aby nie uczestniczyli w jego grzechu.
Dostrzegamy także, jak wielki zasięg miała praca w tym czasie i jak szeroko było słyszane wołanie: „Wyjdźcie z niego, ludu mój” Obj.18:4. Widzimy też sposób działania „olejku balsamowego, czyli Prawdy.
WYSYCHANIE EUFRATU
Wiele rzeczy przyczynia się do wysychania poparcia. Jednym z elementów jest Prawda, która rozpowszechniła się za czasów br. Russella. Z pomocą w zrozumieniu przychodzi nam prorok Izajasz: „I osuszy Pan zatokę Morza Egipskiego żarem swojego tchnienia, i wywinie swoją ręką nad rzeką Eufrat, dzieląc ją na siedem strumieni, tak iż w sandałach będzie się je przechodzić” Izaj.11:15.
Eufrat to źródło życia dla Babilonu – zostanie podzielone na 7 strumieni. Strumienie te były tak płytkie, iż można było je przejść w sandałach. A wszystko to nastąpiło, jak mówi przekład Biblii Gdańskiej, na skutek„podniesienia ręki swojej”, czyli to wszystko nastanie za sprawą Pańską. Koniec XIX wieku to okres szczególnego ożywienia religijnego, powstania różnorodnych myśli i kierunków wśród chrześcijan. Ci chrześcijanie wyszli z tego wielkiego systemu, tak jak 7 strumieni powstało z wielkiej rzeki Eufrat. Te strumienie sprawiły, że Eufrat stracił bardzo wiele wody. Stał się tak płytki, że można był przechodzić w sandałach. To pokazuje ustanie poparcia od strony duchowej, na co złożył się też proces „leczenia” poprzednich wieków.
„Leczyliśmy Babilon, ale nie dało się go uleczyć.” Jer.51:9
[2] Charles Taze Russell- amerykański kaznodzieja i reformator religijny, twórca ruchu „Badaczy Pisma Świętego”, redaktor i wydawca czasopisma „Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa”, autor „Wykładów Pisma Świętego”- serii książek na temat Biblii, najbardziej rozpowszechniony autor kazań i artykułów.
[3] okres czasu o którym mówił Pan Jezus w Mat.13:30, a który panuje obecnie. Więcej o żniwie przeczytasz w artykułach:
#43a Dwa Żniwa:Żniwo Jęczmienia
#43b Dwa Żniwa:Żniwo Przenicy
[4] Tym zwojem jest Biblia. „Wtedy rzekłem: Oto przychodzę; w zwoju księgi napisano o mnie.” Ps.40:8
[5] Czasopismo „Na Straży” 1967/4/03, str. 57.