Werset 50 rozdziału 41 omawianej historii dostarcza kolejnego ciekawego szczegółu. Zanim nastał głód Józefowi urodzili się dwaj synowie. Byli to starszy Manasses i młodszy Efraim. Myślę, że i ten fakt obrazuje pewne wyższe rzeczy. Potem poruszymy też na czym polega odnowa Izraela.
Obaj synowie Józefa mogą w pozaobrazie przedstawiać dwie klasy. Starszy Manasses wskazuje na duchową klasę Wielkiego Grona, a młodszy na klasę ziemską Proroków i Sprawiedliwych Starego Testamentu (Hebr.11:32). Manasses w literze był pierworodnym Józefa, a za tym szły pewne błogosławieństwa. To przedstawia, że Wielkie Grono ma, tak jak Chrystus, naturę duchową, choć nie boską. Podążając za tym założeniem można wskazać, że zmartwychwstanie Wielkiego Grona nastąpi wcześniej niż Świętych Starego Testamentu. Najpierw będzie skompletowana cała klasa duchowa. Obie grupy zostaną wzbudzone przed nastaniem pozaobrazowego czasu głodu, czyli Królestwa Chrystusowego.
ODNOWA W HISTORII
Historia Józefa jest bardzo ważna w kontekście sporu o dokonaną już, czy też nie, wtórą obecność Naszego Pana Jezusa Chrystusa. W moim odczuciu dostarcza ona argumentu potwierdzającego, że Chrystus Pan jest już obecny po raz wtóry.
Postępowanie Józefa z Jego braćmi, począwszy od 42 rozdziału, jest obrazem na jedno z dzieł wtórej obecności Naszego Zbawiciela, jakim jest przywracanie do łask Izraela (w historii reprezentowanego przez braci Józefa). Wydaje się, że historię syna Jakuba, od wspomnianego 42 rozdziału, trzeba czytać w pewnym oderwaniu od jej wcześniejszej treści w aspekcie czasowym. Dzieje się tak ponieważ w kontekście całości nauczania Słowa Bożego przywracanie łask Izraelowi rozpoczyna się na długo przed ustanowieniem 1000letniego Królestwa Chrystusowego.
O tej samej działalności Jezusa polegającej na błogosławieniu Izraela czytamy w Księdze Daniela w dwunastym rozdziale, gdzie od pierwszego wersetu jest zanotowane: „W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu. W owym to czasie wybawiony będzie twój lud, każdy, kto jest zapisany do księgi żywota” (Dan.12:1). Werset ten pokazuje sekwencję wydarzeń podczas wtórej obecności Naszego Zbawiciela. W owym czasie ma najpierw:
a) powstać Michał i wspierać lud Daniela ;
b) następnie ma nastać ucisk ;
c) na końcu ma być wybawiony lud Daniela.
W naszych rozważaniach skupimy się na pierwszym i ostatnim z tych wydarzeń. Pierwsze dzieje się nadal na naszych oczach, a pozostałe dwa należą jeszcze do przyszłości.
ŁASKA POWRACA
Trudno podważyć tezę, że łaska powoli wraca do Izraela. Najważniejszym punktem tej tezy jest sama jego państwowość będąca faktem od 1948r. Ten kraj ma już ponad 70 lat. Pan Jezus, jako jeden ze znaków swej obecności wskazał figowe drzewo, czyli Izrael (Jer.24:5,8):
„A od figowego drzewa uczcie się podobieństwa: Gdy gałąź jego mięknie i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, tuż u drzwi. Zaprawdę powiadam wam. Nie przeminie to pokolenie (por. BG), aż się to wszystko stanie.” (Mat.24:32-34)
Werset 33 w Biblii Gdańskiej brzmi tak: „Także i wy, gdy ujrzycie to wszystko, poznawajcie, iż blisko jest, a we drzwiach”. Pytanie brzmi: co, lub bardziej kto „blisko jest, a we drzwiach”? Na to pytanie odpowiada sam Chrystus Pan w ostatniej Księdze Biblii w przesłaniu dla ostatnich Członków Kościoła „Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.” (Obj.3:20).
W 42 rozdziale, a wersecie 7 historii Józefa czytamy ciekawą rzecz, a mianowicie, że gdy synowie Jakuba stanęli przed Józefem, to „Józef poznał braci swoich, oni go jednak nie poznali.” Następne rozdziały opisują jak Józef postępował ze swoimi braćmi. Z jednej strony był dla nich surowy i poddawał ich trudnym sprawdzianom, ale z drugiej błogosławił im. Tak samo jest ze współczesnym Izraelem. Żydzi nie poznali jeszcze pozaobrazowego Józefa. Jest tak, jak powiedział Chrystus Pan: „Albowiem powiadam wam: Nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim.” (Mat.23:39). Słowo przetłumaczone na „ujrzeć” może być równie dobrze oddane na „wiedzieć” lub „znać”. Wtedy myśl Pańska byłaby, że Żydzi nie poznają go jako Mesjasza, aż powiedzą „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim.”
KOSZT PAŃSTWOWOŚCI
Te minione 69 lat państwowości izraelskiej naznaczone było ciągłą walką o przetrwanie. Izrael przechodził i nadal będzie rozliczne doświadczenia, lecz w nich wszystkich jest z nimi Michał, wielki książę, który ich wspiera, choć oni tego nie wiedzą. Przed tym narodem jest jeszcze jedno ogromne doświadczenie. Pisze o nim chociażby prorok Ezechiel:
„Synu człowieczy, zwróć swoje oblicze ku Gogowi w kraju Magog, głównemu księciu w Mesech i Tubal, prorokuj przeciwko niemu. Po wielu dniach otrzymasz rozkaz (mowa do Goga), w latach ostatecznych przyjdziesz do kraju uwolnionego od miecza i do ludu zebranego z wielu ludów na górach izraelskich (Izrael)…Wyruszysz, jak burza nadciągniesz, jak obłok, aby okryć ziemię, ty i wszystkie twoje hufce oraz liczne ludy z tobą…” (Ezech.38:2,8,9).
O celu tej wyprawy przeciw Izraelowi mówią wersety 11 i 12 cytowanego właśnie rozdziału proroctwa Ezechiela. Będzie ona miała wymiar ekonomiczno-ideologiczny. Także prorok Zachariasz zdaje się mówić w rozdziale 12 i 14 o tych wydarzeniach. Będzie to bardzo trudny czas dla Żydów. Prorocy Ezechiel i Zachariasz zgodnie podają reakcję Wszechmogącego Pana na te wydarzenia:
„Lecz w owym dniu, gdy Gog najedzie ziemię izraelską – mówi Wszechmogący Pan – wzbierze we mnie zapalczywy gniew…(na Goga przyp. autora) (Ezech.38:18), a Zachariasz pisze: „W owym dniu będę dążył do tego, aby zniszczyć wszystkie narody, które wyruszyły przeciw Jeruzalemowi…” (Zach.12:9) Zaangażowanie Pana Boga w te zdarzenia, w moim rozumieniu będzie pośrednie, to Jego Syn Jezus Chrystus będzie bezpośrednim wybawicielem Izraela i pogromcą najeźdźców. To Naszemu Zbawicielowi Ojciec dał wszelką moc (upoważnienie) na niebie i ziemi i „On (Jezus) musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje” (Mat.28:18, 1Kor.15:25).
WIELKIE POJEDNANIE
Wydarzenia, opisywane przez wspomnianych wyżej proroków, przyniosą błogosławione i wiekopomne skutki, tak dla Izraela, jak i dla narodów ziemi. Ezechiel podaje słowa samego Stwórcy: „I tak okażę moją wielkość i moją świętość, i objawię się na oczach wielu narodów. I poznają, że Ja jestem Pan. I ujawnię moje święte imię wśród mojego ludu izraelskiego (Ezech.38:23;39:7).
Wróćmy do naszej tytułowej historii. Okres doświadczeń jakimi Józef próbował swych braci kończy się wzruszającą sceną. Jest to jeden z najpiękniejszych momentów w całej Biblii: „Wtedy Józef nie mógł już opanować się dłużej wobec wszystkich, którzy stali wokół niego, i zawołał: Wyprowadźcie wszystkich ode mnie. Potem rzekł Józef do braci swoich: Jam jest Józef!” (1Moj.45:1,3) Choć Słowo Boże podaje, że płakali wtedy tylko Józef i Beniamin, to bez wątpienia ogromne wzruszenie było udziałem wszystkich braci. Ten fragment historii Józefa jest wspaniałym obrazem na wielkie pojednanie między Naszym Panem Jezusem Chrystusem, a Jego braćmi według ciała – Izraelem.
PODSUMOWANIE
Zachariasz prorokuje, że podczas najazdu Goga Pan Bóg z jednej strony będzie dążył do zniszczenia wszystkich, którzy wyruszyli przeciw Izraelowi, a z drugiej wyleje ducha łaski i błagania na mieszkańców Jeruzalemu. I wtedy stanie się, że Żydzi „Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. (Zach.12:10BT) i powiedzą „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim.” (Mat.23:39). Nasz Ojciec sprawi również, że „dom Dawida i mieszkańcy Jeruzalemu będą mieli źródło otwarte dla oczyszczenia z grzechu i nieczystości.” (Zach.13:1). To nasz Pan Jezus jest tym, którego przebito, owym jedynakiem i pierworodnym, który przychodzi w imieniu Pańskim i ostatecznie błogosławionym otwartym źródłem dla każdego – najpierw Żyda, a potem i Greka (Rzym.1:16;2:9)
Bogu niech będą dzięki za miłosierdzie jakie objawił w Swym wspaniałym Planie Zbawienia każdego człowieka. Przede wszystkim jednak niech Mu będzie cześć i uwielbienie za tę wielką nadzieję którą my – wierzący już dziś posiadamy, że jeśli cierpimy z Jego Synem, to i z Jego Synem kiedyś królować będziemy. (2Tym.2:12).