Pragnę się dzisiaj z Wami podzielić tematem, który nazwałem: „Droga do chwały”. Pisać będę o pierwotnej chwale jaką miał doskonały człowiek Adam, o skutkach grzechu, a także o drodze uwolnienia z niewoli grzechu. Szczególną wagę jednak będziemy zwracać na lekcje moralne związane z tymi naukami biblijnymi.

Adam został stworzony jako ukoronowanie stworzenia Bożego. Psalmista mówi: „Albowiem mało mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go.” Psalm.8:6

Wyobraźmy sobie, że zielona linia na tym wykresie przedstawia ludzką doskonałość a zielony trójkąt doskonałego człowieka – Adama.

 

Pismo Święte uczy nas, że człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże. Cóż to oznacza? W czym Adam był odbiciem Boga, a w czym był podobny do Stwórcy? Doskonały człowiek jest obrazem swego Ojca poprzez wyjątkowy charakter. Charakter, który jest odbiciem charakteru Bożego. Człowiek ma wrodzone poczucie sprawiedliwości, potrafi także miłować innych, co więcej potrafi nawet poświęcić się dla dobra bliźnich, lub rodziny. Charakterystyczną ludzką cechą jest także wolna wola, możliwość wyboru pomiędzy różnymi opcjami. Człowiek może świadomie stłumić w sobie naturalne skłonności i wybrać drogę, której nigdy nie wybrałoby żadne zwierzę kierujące się instynktem. Człowiek także wykazuje umiejętność logicznego i mądrego rozumowania. Podobieństwo Adama do Boga polegało na tym, że jak Stwórca jest królem wszechświata tak Adam miał być królem ziemi. Ludzie także podobnie jak Bóg są z natury kreatywni. Oczywiście kreatywność ta objawia się w porządkowaniu rzeczy materialnych, a nie tak jak w przypadku Boga w stwarzaniu z niczego, jednak kreatywność jest cechą wybitnie ludzką i wyjątkową. W końcu ludzie komunikują się wykorzystując abstrakcyjne pojęcia, przekazując sobie myśl wpływają nawzajem na swoje postępowanie. Podobnie Bóg komunikuje się z nami poprzez Jego Słowo w celu zmiany naszych myśli i postępowania.

CZŁOWIEK OBRAZEM I PODOBIEŃSTWEM BOŻYM

Fakt, że w człowieku zapisany jest obraz i podobieństwo Boże narzuca wszystkim ludziom, a już na pewno wierzącym szczególne obowiązki. Niestety z powodu grzechu zatarł się w człowieku obraz Boga, jednak my powinniśmy starać się rozwijać w sobie poczucie sympatii i miłości do wszystkich ludzi, ale także nie powinniśmy zapominać o sprawiedliwości. Skłonnością ludzką jest, że wobec innych stosuje się prawo sprawiedliwości (często bardzo srogie) a wobec siebie prawo miłości. Innym lubimy podnosić poprzeczkę, ale wobec siebie ją często obniżamy znajdując pokrętne usprawiedliwienia. Tymczasem zamysłem Bożym jest coś zupełnie odwrotnego. Mądrość Boża objawia się w naszym życiu gdy wobec siebie jesteśmy wymagający a wobec innych wybaczający.

Człowiek „jest obrazem i odbiciem chwały Bożej” 1Kor.11:7 Czy kiedykolwiek myśleliście o sobie w ten sposób, że jesteście obrazem i odbiciem chwały Boga? Gdybyśmy zawsze pamiętali, że naszym Ojcem jest Stwórca częściej kierowalibyśmy się w życiu Jego standardami, zwyczajami i prawami. Częściej stan naszego serca odpowiadałby uczuciom Bożym

GRZECH

Adam jednak dość szybko wzgardził społecznością Bożą świadomie wybierając i wyżej sobie ceniąc społeczność ze swoją żoną Ewą niż z Ojcem-Stwórcą. Skutkiem grzechu pierworodnego była utrata społeczności z Bogiem i wszelkie konsekwencje tegoż. Stan grzechu i śmierci niechaj pokazuje nam czerwona linia i czerwony trójkąt.

Adam wybierając śmierć został skażony grzechem, który jest dziedziczony przez jego potomstwo. W Rzym.3:10 czytamy: „Wszyscy są pod wpływem grzechu, jak napisano: Nie ma ani jednego sprawiedliwego.” Czasem się dziwimy, dlaczego Adam nie potrafił zachować tak prostego przykazania? Czasem wydaje nam się, że my postąpilibyśmy zupełnie inaczej. Ale czy na pewno tak by było? Próba Adama polegała na powstrzymaniu się, na zapanowaniu nad sobą. Spróbujmy przez miesiąc nie pić kawy lub nie oglądać TV i innych mediów, a wtedy zobaczymy jak długo każdy z nas by wytrzymał. Uświadommy sobie także, że krok Adama był podyktowany głęboką miłością do Ewy. W 1Tym.2:14 czytamy, że Ewa została zwiedziona, oszukana (2Kor.11:3), zadziałała pod wpływem impulsu, tymczasem Adam zgrzeszył świadomie i dobrowolnie. Po prostu on nie wyobrażał sobie życia bez Ewy – nawet w tym wydarzeniu możemy my mężowie znaleźć dla siebie lekcję bezgranicznej miłości do żony! Choć nie chciałbym by ktoś mnie zrozumiał, że ważniejsza jest żona niż Pan Bóg.

Ciekawym jest, że próba Adama dotyczyła zwykłych życiowych czynności a nie bestialstwa, zabójstwa lub czegoś podobnego. Adam miał tylko powstrzymać się od jedzenia jednego szczególnego owocu. Podobnie nasza wierność Bogu objawia się w codziennych, zwykłych wyborach. Owoc tylko objawił to co było w jego sercu, pragnieniach i umyśle. A co to było? Jak szatan zwiódł Ewę? Jak on działał i działa do dzisiaj? „Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata.” 1Jan.2:16   Zauważmy: A gdy kobieta zobaczyła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia (pożądliwość ciała) i że były miłe dla oczu (pożądliwość oczu), i godne pożądania dla zdobycia mądrości (pycha żywota), zerwała z niego owoc i jadła. Za pomocą tych samych 3 sposobów szatan kusił Jezusa i także w ten sam sposób kusi nas dzisiaj. Wszelki grzech pochodzi z pożądliwości ciała, oczu lub pychy żywota.

Pamiętać musimy, że zgodnie ze Słowem Bożym „karą za grzech jest śmierć” i nic więcej ani mniej. Tylko lub aż śmierć – stan w którym człowiek nie istnieje. Drugą ważną konsekwencją grzechu pierworodnego jest dziedziczenie grzechu i niemożliwość wyrwania się z niego. „Oto urodziłem się w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka moja” – pisze psalmista Dawid. Najpełniej i najprościej chyba podsumowuje grzech Adama apostoł Paweł: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli”.

Śmierć stała się udziałem wszystkich dzieci Adama. Był to stan beznadziejny, aż do Mojżesza śmierć panowała nad wszystkimi ludźmi. Czytamy o tym w  Rzym.5:14. Szatan próbował, zresztą skutecznie, wpoić ludziom przekonanie, że po śmierci stają się bardziej wolni, żywi niż przed śmiercią. Wymyślił pojęcie duszy nieśmiertelnej, reinkarnację itp. Tymczasem Biblia jasno mówi, że śmierć jest stanem niebytu i że aż do Mojżesza nie było szansy jej pokonać. Co takiego szczególnego się stało za czasów Mojżesza? Bóg dał Izraelowi Zakon, który teoretycznie dawał szansę życia. A tak naprawdę dawał możliwość złożenia okupu za Adama.

Często stan ludzkości porównuje się do wielkiego więzienia. Adam okazując nieposłuszeństwo Bogu znalazł się w więzieniu śmierci, niedoskonałości, chorób, płaczu, bólu i ciężkiej pracy. W tym stanie więzienia grzechu rodzi się każde dziecko Adama i przez wiele lat nie było nawet nadziei na wyrwanie się z tej niewoli.

Dodatkowo ludzie żyjąc w niewoli grzechu stracili także społeczność ze sobą nawzajem. Zaczęli nawzajem ze sobą walczyć, zabijać się czasem nawet robili to w imię Boga! Wymyślili wojny i coraz bardziej wyrafinowane sposoby zabijania siebie nawzajem. I jeśli ktoś myśli, że te okrutne czasy skończyły się wraz z upadkiem komunizmu i dziś rządy są bardziej humanitarne niech weźmie pod uwagę, że w 2008 roku wydano na zbrojenia 1,79 biliona dolarów (absolutny rekord), a w tym samym czasie w każdej minucie umiera z głodu 57 dzieci. Więcej ludzi umarło z głodu w ciągu ostatnich 5 lat, niż zostało zabitych w wyniku wojen, rewolucji i morderstw w ciągu minionych 150 lat. Aby pokryć niezaspokojone potrzeby świata w zakresie higieny i żywności, wystarczy 13 miliardów dolarów – tyle, ile ludzie w USA i Unii Europejskiej wydają co roku na perfumy. Oto krótki obraz skutków grzechu Pierworodnego pokazujący jak daleko człowiek odszedł od „obrazu i podobieństwa Bożego”.

Artykuł pochodzi ze strony:
http://zbawienie.pl/droga-do-chwaly-cz-1/