48a

#48a Czas naprawienia wszystkich rzeczy: naprawienie ludzkości

“Którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich.” Dz.Ap.3:21.

Bardzo często podczas naszych biblijnych spotkań przy Słowie, gdy mówimy o czasie naprawienia wszystkich rzeczy,  używamy słowa “restytucja”. Choć słowo to nie pojawia się w polskich tłumaczeniach Biblii, będziemy stosować ten termin w niniejszym artykule zamiennie do wyrażenia “odnowienie wszechrzeczy” (Dz.Ap.3:21) ze względu na trafność znaczenia tego słowa. W Wulgacie, w tytułowym wersecie jest użyte słowo „restitutionis”, a w angielskich przekładach np. w zasłużonym King James użyte jest słowo „restitution”. Jest to więc pojęcie biblijne i powinno być chrześcijanom znane. Słowo to występuje także w łacińskim tłumaczeniu Biblii w wersetach 2Król.5:14Łuk.6:10 – wersety w tym przypadku warte przeczytania!

“Odszedł więc Naaman i zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego dziecka i został oczyszczony” 2Król.5:14(BT).

“I spojrzawszy wokoło po wszystkich, rzekł do niego: Wyciągnij rękę swoją. A ten to zrobił, i ręka jego wróciła do dawnego stanu”  Łuk.6:10.

Wyraz „restytucja” jest pochodzenia łacińskiego i oznacza „przywrócenie (czegoś) do poprzedniego stanu” i jest dokładnym tłumaczeniem greckiego „apokatastasis” (G605).

Odnowienie czy przywrócenie o jakim mowa jest w powyższej definicji słowa „restytucja”, w kontekście Biblii oznacza przywrócenie nie tylko prawdziwej teokracji, ale także doskonałego stanu (również  fizycznego) rzeczy, które istniały przed upadkiem, o jakim możemy przeczytać na pierwszych kartach Biblii.

 CZŁOWIEK JAKO ISTOTA POTRZEBUJĄCA NAPRAWIENIA

Aby rozważyć ten temat, spójrzmy na kontekst tytułowego dwudziestego pierwszego wersetu. Spójrzmy na słowa , jakie wypowiedział apostoł Piotr podczas swojego kazania w świątyni. Przeczytajmy:

“Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że jego Chrystus cierpieć będzie. Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa, którego musi przyjąć niebo aż do czasu odnowienia wszechrzeczy, o czym od wieków mówił Bóg przez usta świętych proroków swoich. Wszak Mojżesz powiedział: Proroka, jak ja, spośród braci waszych wzbudzi wam Pan, Bóg; jego słuchać będziecie we wszystkim, cokolwiek do was mówić będzie” Dz.Ap.3:18-22.

W tych zdaniach apostoł Piotr informuje narody zgromadzone w Świątyni, że Pan Jezus, który zmartwychwstał i został zabrany, ma objąć niebiosa aż do pewnego czasu. Do jakiego czasu? Naprawienia lub odnowienia wszystkich rzeczy. Co miałoby być naprawione lub odnowione? To, co się zepsuło, co uległo zmianie na gorsze i przestało być „bardzo dobre”, czyli takie, jakie stworzył je sam Bóg (1Mojż.1:31).

Skoro słowo „restytucja” oznacza przywrócenie, powrót do pierwotnego stanu, to wymaga ono spełnienia trzech warunków:

(1) istnienia pierwotnego stanu,

(2) opuszczenia lub utraty pierwotnego stanu,

(3) przywrócenia pierwotnego stanu.

Jeżeli za przedmiot restytucji weźmiemy człowieka, to te trzy warunki oznaczają:

Ad. 1 Pierwotna doskonałość człowieka .
“Wszelako zważ to: Odkryłem, że Bóg stworzył człowieka prawym…” Kazn.7:29.
“Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas”
 1Mojż.1:26.
Pan Bóg umieszczając człowieka w rajskim ogrodzie, ulokował go w miejscu z doskonałymi warunkami do wiecznego życia nie po to, aby stał się on istotą duchową, aniołem, ale by na zawsze pozostał człowiekiem, z tą pierwotną doskonałością, gdyż został stworzony ręką doskonałego Boga, na Jego obraz i podobieństwo.

Ad. 2 Utrata doskonałości.

Z powodu nieposłuszeństwa nasi pierwsi rodzice zostali skazani na śmierć, czyli przerwanie życia.

“W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz” 1Mojż.3:19.

Ad. 3 Przywrócenie pierwotnej doskonałości.

Trzeci warunek, który musi być spełniony, aby mówić o restytucji to: przywrócenie pierwotnego stanu, czyli przywrócenie człowieka do doskonałości. Dźwignięcie się człowieka z grzechu śmierci, oraz z fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej niedoskonałości, ku doskonałości na obraz i podobieństwo Boże, jaką człowiek posiadał z ręki Boga, swego Stworzyciela. Później zacytowanych zostanie wiele wersetów popierających ten warunek. Teraz zaś przytoczę trzy fragmenty z Nowego Testamentu w kontekście wspomnianego wersetu z Dziejów Apostolskich 3:21.

“Objęcie niebios aż do czasu naprawienia wszystkich rzeczy” Dz.Ap.3:21.

Werset ten sprawiał mi kłopoty. Podczas rozważań nad nim, nie raz zadawałem sobie pytanie – Skoro Pan Jezus ma pozostać w niebie, aż do zakończenia naprawy wszystkich rzeczy, to w takim razie kto będzie przeprowadzał restytucję, a także w jaki sposób może nastąpić wtóre przyjście, jeśli Pan pozostaje w niebie.  Z pomocą przyszły mi trzy wersety.

“A który zstąpił, ten jest, który i wstąpił wysoko nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko” Ef.4:10.

Pan Jezus z perspektywy wypełnienia swojej misji, jako ramię Jahwe, otrzymał moc napełnienia wszystkiego  i jako drugi po Ojcu moc poddawania sobie wszelkich zwierzchności duchowych i ludzkich całego wszechświata, ponieważ dana mu została wszelka moc na niebie i ziemi (Mat.28:18). Pan Jezus będzie obejmować niebiosa, czyli sprawować władzę, przez cały okres naprawy- tysiąca lat czyli restytucji wszystkiego i gdy dzieło to zostanie wykonane to:

“Odda władzę królewską Bogu Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc” 1Kor.15:23.

Jezus jako pośrednik po zmartwychwstaniu otrzymał wszelką władzę na niebie i na ziemi po to, by w słusznym czasie doprowadzić wszystko co jest na niebie i na ziemi do jedności z Bogiem. Wtedy odda Jezus niebiosa, czyli duchową władzę nad ziemią Ojcu i w Królestwie Bożym każdy człowiek będzie miał indywidualną, bezpośrednią społeczność z Bogiem. Taką, jaką miał Adam w Raju.

 CO JESZCZE NA TEN TEMAT MÓWI PISMO ŚWIĘTE?

Restytucja posiada silne umocowanie w Słowie Bożym. Oto wersety, które  popierają tę naukę.

  • “Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat” Obj.20:6.
  • “Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” Dan.2:44.

Łącząc powyższe dwa wersety, możemy wyciągnąć z nich lekcję, że początek tysiącletniego Królestwa Chrystusa, nastanie wraz z upadkiem królestw tego świata, oraz że moc i uderzenie symbolicznego kamienia (Dan.2:45) doprowadzą do ich obalenia. Wtedy wszyscy ludzie powstaną z grobów – Ożyją twoi umarli, twoje ciała wstaną, obudzą się i będą radośnie śpiewać ci, którzy leżą w prochu, gdyż twoja rosa jest rosą światłości, a ziemia wyda zmarłych” Izaj.26:19. Nastanie nowy porządek świata, zaprowadzony przez samego Stworzyciela. 

“I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły” Obj.21:1,2,4.