Boża obietnica dana Abrahamowi jako podstawa Planu Zbawienia
„Będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak liczne potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza” Rodz.22:17
Przymierze z Abrahamem jest jednym z bardziej wszechstronnych przymierzy zapisanych w Biblii: „Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak liczne potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich, i w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego” (Rodz.22:16-18). Obietnica ta określa wolę Bożą wobec ludzi i jest podstawą dla przyszłych błogosławieństw całej ludzkości. Abraham nie otrzymał jednak „obietnic Abrahamowych” od razu.
Oryginalna obietnica brzmiała: „I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę. A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił, i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi” (Rodz.12:1-3). Z czasem obietnica została rozwinięta. W Rodz.13:15,16 dodana została aluzja o prochu ziemi: „Bo całą tę ziemię, którą widzisz, dam tobie i potomstwu twemu na wieki. I rozmnożę potomstwo twoje jak proch ziemi, również potomstwo twoje będzie mogło być policzone.” Wyrażenie o gwiazdach zostało dodane później (Rodz.15:5).
Obietnica Boża była bezwarunkowa, ale Abraham musiał udowodnić swoją wiarę i poziom oddania: „Przez wiarę Abraham przyniósł na ofiarę Izaaka, gdy był wystawiony na próbę, i ofiarował jednorodzonego, on który otrzymał obietnicę. Do którego powiedziano: Od Izaaka nazwane będzie potomstwo twoje. Sądził, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych; toteż jakby z umarłych, mówiąc obrazowo, otrzymał go z powrotem” (Hebr.11:17-19). Ponieważ Abraham postąpił zgodnie z tym, co wyznawał, Bóg przysiągł mu, że w jego nasieniu błogosławione będą wszystkie narody ziemi (Rodz. 22:16-18).
Gwiazdy przedstawiają duchowe potomstwo Abrahama (Kościół pierworodnych), podczas gdy piasek przedstawia ziemskich potomków Abrahama (w tym ostatecznie całą odnowioną ludzkość).
CHRZEŚCIJANIE POKAZANI W GWIAZDACH
Abraham poprosił Boga o potwierdzenie obietnicy potomka. Wydawało mu się, że będzie po nim dziedziczył któryś ze sług, Eliezer z Damaszku (Rodz.15:2,3;14:4). Jednak Pan zapewnił: „(…) Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim” (Rodz.15:4). Św. Paweł twierdził, że tym obiecanym dziedzicem był Izaak, który przedstawiał duchowe potomstwo Abrahama (Gal.3:16,29;4:28). Bóg powiedział dalej: „(…) Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje” (Rodz.15:5). Obietnica o Izaaku była zatem powiązana z gwiazdami, co dowodzi, że gwiazdy przedstawiają duchowych potomków Abrahama, podobnie jak i Izaak.
Powiązanie gwiazd z Izaakiem zostało ponowione, kiedy Bóg powtórzył obietnicę Abrahamową przed Izaakiem, Wówczas Bóg wykorzystał jedynie symbol gwiazd, aby określić potomków Izaaka (Rodz.26:4).
Apostoł Paweł pisał o potomstwie tej obietnicy, danej Abrahamowi, a potem Izaakowi:„Otóż obietnice dane były Abrahamowi i potomkowi jego, Pismo nie mówi: I potomkom – jako o wielu, lecz jako o jednym: I potomkowi twemu, a tym jest Chrystus” (Gal. 3:16).
KIM JEST CHRYSTUS?
Kim jest Chrystus, o którym pisał Paweł? Chrystus oznacza pomazańca i odnosi się do Jezusa oraz jego naśladowców. Apostoł Paweł potwierdził to: „Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami” (1Kor.12:27). Mając na myśli tego Chrystusa, Jezusa jako Głowę wraz ze swymi naśladowcami jako Ciałem, św. Paweł napisał: „A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy” (Gal.3:29). W tym wersecie Paweł jasno utożsamił potomków Abrahama z Jezusem Chrystusem i jego naśladowcami.
WAŻNOŚĆ WIARY
W Liście do Rzymian Paweł rozważał nasze synowskie relacje z Bogiem i wykazał, że akceptacja jest wynikiem jego łaski poprzez naszą wiarę w ofiarę Jezusa, jako okup za Adama (Rzym.3:22-26). Św. Paweł podkreślił fakt, że tak samo jak Abraham został wyróżniony za wiarę, tak my możemy zostać wyróżnieni za wiarę. Przedmiot istoty wiary w nawiązaniu do Abrahama jest ponownie poruszony w Rzym.4:23-25. Apostoł podsumował swoje kazanie: „Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej” (Rzym.5:1,2).
OBRAZ OFIARY JEZUSA POKAZANY W HISTORII ABRAHAMA
Paweł stwierdził, że okup zapewniony przez ofiarę Jezusa jest podstawą do przyjęcia przez Boga. W próbie przeznaczonej dla Abrahama przedstawiony jest obraz ofiary Jezusa – Baranka, który został zabity (Obj.13:8,1Piotra1:19,20). We właściwym czasie Jezus Chrystus, Baranek Boży, obiecany potomek Abrahama, ofiarował się chętnie za grzechy świata (Mat.20:28;1Tym.2:5-6). Ofiarą złożoną przez Abrahama w zamian za Izaaka był baranek, przygotowany przez Boga, co pokazuje, że ofiara Abrahama w postaci Izaaka została przyjęta tak, jakby została złożona na ołtarzu. Jest to zatem dowód na to, że usprawiedliwienie Abrahama przez wiarę opierało się na przyszłej ofierze Syna Bożego.
Przymierze z Abrahamem powstało z Bożej łaski i zgodnie z obietnicą, Chrystus, Głowa i Ciało (Jego naśladowcy) jest potomkiem, który pobłogosławi wszystkie narody.
SARA PRZEDSTAWIA PRZYMIERZE OBIETNICY
Abraham otrzymał obietnicę dzięki wierze, przez wiarę został usprawiedliwiony i dzięki wierze Sara urodziła dziecię obietnicy, mimo podeszłego wieku. W Gal.4:21-31Paweł wykazał, że Sara, przedstawia Przymierze Obietnicy dane mu przez Boga. Paweł napisał, że prawdziwym potomkiem, poza obrazowym Izaakiem, jest Chrystus (Gal.3:16). Jednak aby nie wprowadzić czytelników w błąd, że chodzi tylko o Jezusa, Paweł dodał: „A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy” (Gal.3:29). Chrystus, Głowa i Ciało, są jednym potomkiem. Razem są Dzieckiem Obietnicy i pochodzą od tej samej matki, czy przymierza. Dziecko nie może mieć jednej matki dla głowy, a drugiej dla ciała. Paweł wykazał, że to samo odnosi się do duchowego potomstwa. Stwierdził, że zarówno Jezus jaki i Kościół (Jego naśladowcy) są potomstwem Abrahama poprzez obietnicę przedstawioną przez Sarę, więc: „Wy zaś, bracia, podobnie jak Izaak, dziećmi obietnicy jesteście” (Gal.4:28). „Bo zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, z jednego są wszyscy; z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi” (Hebr. 2:11).
OBIETNICE DLA NAŚLADOWCÓW CHRYSTUSA
Zatem będąc jednym z naszym Panem, jesteśmy dziećmi tego samego ojca z tej samej matki (przymierza) i poczętymi z tego samego Ducha, dzieląc z Głową (Jezusem) chrzest, pijąc z tego samego symbolicznego kielicha, umierając tą samą śmiercią, doświadczając podobnych cierpień i będąc razem z Nim ukrzyżowani (Mar.10:38,39; Rzym.6:3,4; Gal.2:20; 1Piotr4:12,13). Podążający za Jezusem w tych ziemskich doświadczeniach, obiecany mają udział w Jego chwale, będą współwłaścicielami Jego dziedzictwa, radują się tą samą nadzieją, będą mieć udział w tym samym zmartwychwstaniu i zostaną wzbudzeni do życia na tym samym poziomie (nieśmiertelności na boskim poziomie istnienia), zostaną wywyższeni w chwale z Jezusem, aby dzielić z Nim urząd sędziego, kapłana i króla (Rzym.6:5; Filip.3:10,11; 2Tes.2:14; 1Piotr2:9,10; 1Piotr4:13; Obj.20:4,6). Podobnie jak Izaak został wydany na świat dzięki wierze i łasce Boga, tak Chrystus, Głowa i Ciało, jest potomkiem obietnicy dzięki wierze i poczęciu przez Ducha świętego. Idąc śladami Jezusa, każdy chrześcijanin musi okazywać wiarę i posłuszeństwo; każdy musi wyrzec się ziemskich perspektyw i stać się pielgrzymem, obcym na ziemi; każdy musi złożył swoje ciało jako ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu (Mat.16:24,25; Rzym.12:1; 2Kor.5:7; 1Piotra1:3). Kroki te prowadzą do osobistego przymierza, które wiernie wypełnione gwarantuje powołanie i miejsce w Ciele Chrystusa. O takim osobistym powołaniu pisał psalmista: „Zgromadźcie mi wiernych moich, którzy zawarli ze mną przymierze przez ofiarę” (Ps.50:5).
LOSY IZRAELA POKAZANE W PRZYMIERZU ABRAHAMOWYM
Wśród ziemskich potomków Abrahama znajdzie się również naród Izraela i wszyscy ludzie. Apostoł napisał: „A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą” (Rzym.11:25). Paweł miał na myśli, że kiedy zgromadzeni zostaną wszyscy potomkowie duchowi (Kościół, prawdziwi chrześcijanie) spośród pogan, następnie wybawiony zostanie Izrael. Dodatkowe potwierdzenie, że Izrael miał być wśród ziemskich potomków znajdujemy u proroka Ozeasza. „A liczba synów Izraela będzie jak piasek morski, którego nie można ani zmierzyć, ani zliczyć. I będzie tak, że zamiast mówić do nich: Wy nie jesteście moim ludem, będzie się do nich mówiło: Synami Boga żywego jesteście” Oz.2:1. Także w Obj. 20:8, określenie piasek morski odnosi się do odnowionej ludzkości.
CZY ŻYDZI UZNAJĄ JEZUSA ZA MESJASZA?
W Tysiącleciu, okresie panowania Chrystusa, naród Izraela przejrzy i uzna Go za Mesjasza. Następnie, przez Izrael błogosławione będą wszystkie narody, światłość chwały Bożej wypełni całą ziemię, a oczy niewidomych (dosłownie i w przenośni) zostaną otwarte: „I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nasz uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą już się uczyć sztuki wojennej” (Izaj.2:2-4). Na zakończenie Tysiąclecia, wszystko będzie na powrót w pełnej harmonii ze Stwórcą. Ludzkość uzna i odda cześć Panu Jezusowi (Filip.2:9-11), a Bóg otrze łzy z oczu wszystkich ludzi (Obj.21:4). Wówczas spełni się modlitwa Pańska: „(…) Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi (…)” (Mat.6:10). Ziemię wypełni chwała Pana (Liczb14:21) i od tej pory ludzie będą mogli cieszyć się wiecznym pokojem, zdrowiem, szczęściem, życiem i poczuciem bezpieczeństwa. Wszystkie rodziny na ziemi będą w końcu błogosławione, mimo że obietnica ta została dana Abrahamowi przez Boga tak dawno temu: „I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi (…)” (Rodz.22:18).
Artykuł pochodzi ze strony:
http://zbawienie.pl/przymierze-abrahamowe/
