„Paweł zaś, według zwyczaju swego, poszedł do nich i przez trzy sabaty rozprawiał z nimi na podstawie Pism, Wywodząc i wykazując, że Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać. Tym Chrystusem, mówił, jest Jezus, którego ja wam głoszę” Dz.Ap.17:2-3.
HISTORIA FILIPA I DWORZANINA KRÓLOWEJ ETIOPII
Historia głoszenia przez Filipa ma zupełnie inny charakter niż wcześniej omawiane. Opowiada o dostojniku na dworze królowej Etiopii, który samodzielnie czytał słowa proroka Izajasza, ale niestety niewiele z nich rozumiał. Wydarzenie to jest bardzo często przytaczane jako przykład nawrócenia, przykład chrztu. Możemy tu przeczytać słowa, które bardzo pasują do poprzednich wypowiedzi Apostoła św. Piotra. Filip zapytał dworzanina królowej Etiopii:
„Czy rozumiesz to, co czytasz? Ten zaś powiedział: Jakżebym mógł, jeśli mnie nikt nie pouczył? I poprosił Filipa, aby wsiadł i zajął przy nim miejsce. A ustęp Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony I jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, Tak nie otwiera ust swoich; W poniżeniu jego wyjęty został spod prawa, O jego rodzie któż opowie? Bo życie jego z ziemi zgładzone zostaje. Wtedy eunuch odezwał się do Filipa i rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? O sobie samym, czy też o kim innym? A Filip otworzył swoje usta i zwiastował mu dobrą nowinę o Jezusie, począwszy od tego ustępu Pisma” Dz.Ap.8:26-35.
Filip w rozmowie z eunuchem tłumaczy mu zagadnienia z proroctwa Izajasza. Fragmenty te dotyczyły cierpień i śmierci Mesjasza. Dobra Nowina o zbawieniu w Jezusie sprawiła, że ten człowiek uwierzył, zapragnął się ochrzcić, aby podążać śladami Jezusa. Ponownie zauważmy jak dobrze koresponduje to z naszym tematowym wersetem.
Więcej o konieczności cierpienia Chrystusa przeczytasz w pierwszej części tego artykułu:
KAZANIE APOSTOŁA PIOTRA
Pewien mąż w Cezarei, imieniem Korneliusz, był człowiekiem bogobojnym i uczciwym. Poprzez swoje postępowanie starał się zbliżyć do Boga. Pan Bóg usłyszał jego gorące modlitwy i dostrzegł jego szlachetne serce. Bóg posłał do Korneliusza anioła za pośrednictwem którego oznajmił mu, że jego modlitwy zostały wysłuchane. Następnie Korneliusz otrzymał polecenie, by wysłać swoich sług po Apostoła Piotra.
W między czasie Bóg w cudowny sposób przygotowuje Apostoła na spotkanie z Korneliuszem. Będąc Żydem, Piotr miał naturalną niechęć do pogańskich narodów. Nie utrzymywał z poganami kontaktów, ani nie przebywał z nimi pod jednym dachem. Otrzymał jednak widzenie o zwierzętach nieczystych i usłyszał słowa: „Co Bóg oczyścił ty nie miej za skalane” Dz.Ap.10:9-16. Bóg chciał mu uzmysłowić, że od tego momentu poganie będą mieli sposobność podążać śladami Chrystusa i dostąpić nagrody w Kościele Chrystusowym na takich samych prawach jak bracia wywodzący się z Żydów.
MOWA U KORNELIUSZA
Piotr przybył do Korneliusza i wygłosił mowę w jego domu:
„Piotr zaś otworzył usta i rzekł: Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, Lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje. Posłał On synom izraelskim Słowo, zwiastując dobrą nowinę o pokoju przez Jezusa Chrystusa; On to jest Panem wszystkich. Wy wiecie, co się działo po całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze iuzdrawiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był z nim. A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co uczynił w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie; jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Ale Bóg wzbudził go trzeciego dnia i dozwolił mu się objawić. Nie całemu ludowi, lecz świadkom uprzednio wybranym przez Boga, nam, którzy z nim jedliśmy i piliśmy po jego zmartwychwstaniu. Przykazał nam też, abyśmy ludowi głosili i składali świadectwo, że On jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych. O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego” Dz.Ap.10:34-43.
Zauważmy, że w tym wystąpieniu Apostoł Piotr zupełnie inaczej rozpoczyna swoje kazanie, niż gdy kierował słowa do Żydów. Choć używa nieco innych argumentów, mówi o tych samych rzeczach. Odwołuje się do świadków zabicia i powieszenia na drzewie Jezusa. Piotr przekonuje, że to Jezus jest tym, który według woli Bożej musiał cierpieć i musiał umrzeć, oraz że został wzbudzony z martwych.
Słowa apostoła sprawiły, że cały dom Korneliusza uwierzył i otrzymał Ducha Świętego a następnie przyjął chrzest.
Więcej o chrzcie przeczytasz w artykule:
CIERPIENIE JEZUSA
Cierpienie Jezusa w Biblii kryje w sobie głębokie znaczenie. W wielu miejscach Pisma Świętego możemy o tym przeczytać. Spróbujemy w kilku słowach poszerzyć myśl Apostołów, szczególnie myśl św. Pawła, który mówi, że Jezus musiał cierpieć.
„Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany; I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, A osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego” Hebr.5:7-9.
Apostoł tłumaczy w tym miejscu, że nasz Pan chociaż był doskonałym człowiekiem, cierpiał tak jak inni ludzie – płakał, odczuwał strach, prosił Boga o pomoc. Przez to, czego doświadczył na ziemi jako doskonały człowiek nauczył się posłuszeństwa – osiągnął pełnię doskonałości.
„Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu” Hebr.4:15. Przez cierpienia i śmierć Chrystus odkupił cały świat z grzechu, potępienia i nabył sobie prawo do bycia Zbawicielem wszystkich ludzi.
Doświadczenie cierpienia będzie mu przydatne w dziele naprawiania ludzkości w czasie Królestwa Mesjasza – zawsze będzie mógł powiedzieć, że coś takiego już sam przeżył. „Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego” Hebr.12:2.
Jezus poprzez misję na ziemi, która zakończyła się śmiercią na krzyżu, w wielkim poniżeniu, osiągnął prawo do chwały i do zasiadania po prawicy Boga. Nabył sobie prawo do Boskiej natury i nieśmiertelności. Stał się dla nas przykładem wiary, cierpliwości i wytrwałości w poświęceniu.
ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA- WYKŁAD APOSTOŁA PAWŁA
Podobnie jak poprzednie zagadnienie także zmartwychwstanie jest bardzo obszernym tematem w Piśmie Świętnym. Postaramy się przytoczyć tylko kilka drobnych aspektów, które dotyczą naszego tematu. Wszystkim dobrze znanym fragmentem mówiącym o zmartwychwstaniu są słowa z 1Kor.15:1-4. Czytając wypowiedź Apostoła Pawła, zwróćmy uwagę na treść naszego tematowego wersetu: „Wywodząc i wykazując, że Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać.”
„A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą teżprzyjęliście i w której trwacie, I przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism I że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism” 1Kor.15:1-4.
NADZIEJA W JEZUSIE
Apostoł nawiązuje do swoich wcześniejszych wystąpień, które jak możemy wnioskować z tego fragmentu, dotyczyły przede wszystkim dzieła okupu, cierpienia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Pisze on, że Jezus umarł za nasze grzechy, cierpiał według Pism. Według nich został także pogrzebany. Nasz Pan, zgodnie z tym co przepowiadały Pisma, został wzbudzony z martwych trzeciego dnia.
„Jeśli bowiem umarli nie bywają wzbudzeni, to i Chrystus nie został wzbudzony; A jeśli Chrystus nie został wzbudzony, daremna jest wiara wasza; jesteście jeszcze w swoich grzechach. Zatem i ci, którzy zasnęli w Chrystusie, poginęli. Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni. A jednak Chrystus został wzbudzony z martwych i jest pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie” 1Kor.15:16-21.
Kolejne wersety uczą nas, że naszą niezachwianą wiarę powinniśmy pokładać w tym, że nasz Pan Jezus Chrystus umarł i zmartwychwstał – będąc pierwiastkiem tych którzy zasnęli. Bez tego aktu cała nasza wiara byłaby daremna.
Więcej o Chrystusie przeczytasz w artykule:
PROROCTWA OBJAWIONE PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO
Zanim Jezus przyszedł na świat prorocy niejednokrotnie nie rozumieli słów, które wypowiadali w imieniu Bożym. Nie mniej jednak „poszukiwali i wywiadywali się” zrozumienia wypowiadanych proroctw. Chociaż Bóg do pewnego stopnia objawił prorokom swoje zamysły, to jednak nie wcześniej niż po zesłaniu Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy, został objawiony zamysł Boży ukazany w Starym Testamencie dotyczący Mesjasza. Apostoł Piotr pisze w pierwszym swoim liście:
„Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie prorocy, którzy prorokowali o przeznaczonej dla was łasce, Starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy, który przepowiadał cierpienia, mające przyjść na Chrystusa, ale też mające potem nastać uwielbienie. Im to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane przez tych, którzy w Duchu Świętym zesłanym z nieba opowiadali wam radosną nowinę; a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną.” 1Piotr.1:10-12.
To właśnie wtedy Bóg dał uczniom zrozumienie dotyczące misji Jezusa Chrystusa, który przez to, że przyszedł na świat, cierpiał, umarł i zmartwychwstał, umożliwił realizację Bożego planu. Apostoł Piotr mówi tu nie tylko o cierpieniu i śmierci Jezusa, ale szczególnie podkreśla Jego zmartwychwstanie i uwielbienie. Naśladowcom Chrystusa zostały objawione rzeczy, w które nawet aniołowie wejrzeć pragną, a prorocy mieli tylko namiastkę tych wielkich rzeczy.
ŁASKA UCZESTNICTWA W NAGRODZIE
Jest to w pierwszej kolejności przywilej – apostoł Piotr nazywa to łaską – poświęcenia się Bogu na służbę i naśladowania Jezusa. Ten przywilej to służba w celu osiągnięcia wielkiej nagrody dla tych którzy okażą się wierni.
Św. Piotr pisze do braci w Chrystusie: „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was” 1Piotr.1:3-4.
„Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę, Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość” 2Piotr.1:3-4.
Ta nagroda to boska natura, nieśmiertelność, życie samo w sobie, takie jakie posiada obecnie nasz Pan Jezus Chrystus.
PODSUMOWANIE
Prześledziliśmy kilka wystąpień apostoła Piotra, Pawła, historię nawrócenia Eunucha, niektóre myśli apostoła Pawła. Dostrzegamy jak zbieżne są nauki Apostołów, pomimo tego, że mało się ze sobą kontaktowali i prowadzili działalność w odrębnym obszarze.
Nieco inaczej kierują swoje słowa do Żydów, inaczej natomiast formułują swoje myśli do pogan. Pokazaliśmy, że podstawa Ewangelii pozostaje jedna i ta sama – niezmienna – Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać. Ten najważniejszy trzon pozostaje stały i niezmienny na przestrzeni całego Wieku Ewangelii, który przeznaczony jest na wybór i skompletowanie Kościoła Chrystusowego. W tym sformułowaniu zawiera się cała oś Boskiego Planu zbawienia człowieka, dzieła odkupienia ludzkości z grzechu i śmierci.
Niech opowiadanie Ewangelii, czyli Dobrej Nowiny o nadchodzącym Królestwie Bożym stanie się naszym dobrym zwyczajem, na podobieństwo apostoła św. Pawła.
„Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka” Rzym.1:16.
„Paweł zaś, według zwyczaju swego, poszedł do nich i przez trzy sabaty rozprawiał z nimi na podstawie Pism, Wywodząc i wykazując, że Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać. Tym Chrystusem, mówił, jest Jezus, którego ja wam głoszę” Dz.Ap.17:2-3.
Więcej o głoszeniu Ewangelii przeczytasz w artykule:
Artykuł pochodzi ze strony:
https://zbawienie.pl/chrystus-musial-cierpiec-i-zmartwychwstac/